GeoCruiser

Een westelijke route naar Engeland

Google Translate

Vrijdag, 17-06-2016
Het was bijna donker aan de zuidelijke hemel, zwarte wolken hingen boven de Grampian Mountains. Ben Nevis, de hoogste berg van Schotland, 1343 m hoog, was net als de vorige avond, deels in wolken gehuld. Uiteindelijk hebben we de contouren van de berg toch gezien.

Ben Nevis

Via een single lane weggetje reden we naar Banavie; Neptunes Staircase was ons doel. Dit is een serie van acht schutsluizen in het Caladonian Canal. Het kanaal verbindt de steden Fort Williams aan de kant van de Atlantische Oceaan via Loch Ness met Inverness aan de Noordzee-zijde van Schotland.
Op de parkeerplaats troffen we een stel Nederlanders in hun camper die de laatste nacht naast ons hebben gestaan en die we onderweg al eerder hebben gezien. Wij parkeerden onze kampeerauto naast die van hen. Ze nodigden ons uit voor een kop koffie, na ons eerst gewaarschuwd te hebben ons in te smeren tegen midges. We namen de uitnodiging voor de koffie graag aan.
Net als wij maakten ze een grote rondreis door Schotland en Engeland en ze steken waarschijnlijk ook nog over naar Ierland. Het was een gezellige ontmoeting en we hebben wat wetenswaardigheden uitgewisseld.
Na deze onverwachte en leuke koffiepauze liepen we langs de acht schutsluizen. We konden geen plek vinden waar vandaan we een goede overzichtsfoto konden maken, niet van beneden af en niet van bovenaf.
De vaarroute wordt ook gebruikt door kleinere zeeschepen om snel door Schotland van de ene kust naar de andere kust te varen. We zagen er een vissersboot en kleine marineschepen varen.

Neptunes Staircase, 8 schutsluizen boven elkaar

Vissersboot

Via Fort Williams reden we langs Loch Linnhe naar Oban. Hier moesten we weer een moeilijke beslissing nemen. Steken we over naar het eiland Mull en daarna naar Iona of rijden we verder zuidwaarts? We hadden het slechte weer intussen achter ons gelaten, maar er stonden nog schuimkoppen veroorzaakt door de harde wind op het water van de Loch. Op zee zou het niet minder waaien. Voor Rob was het opnieuw geen optie om een paar keer zeeziek te worden.

Een van de vele Lochs

Op het schiereiland Argyll vonden we even zuidelijk van Kilmartin een complex van vier prehistorische steenformaties. Het waren twee steencirkels, een stenenrij, een standing stone en een cairn (grafheuvel). De Temple Wood steencirkel wordt beschouwd als een van de belangrijkste in Schotland. Het voelde er heel goed; de steencirkels hielpen ons extra te ontspannen.

Nether Largie, steenformatie

Nether Largie, steenformatie met bezoekers

Nether Largie South, grafheuvel

Nether Largie South, grafheuvel

Temple Wood, steencirkel

Temple Wood, steencirkel

Nether Largie Standing Stones, zonsondergang

Nether Largie Standing Stones, opkomende maan

We besloten op de parkeerplaats bij deze oude steenformaties de nacht door te brengen.

Nether Largie, parkeerplaats met uitzicht op de stenenformatie

Zaterdag, 18-06-2016
We hadden verwacht met die vredige energie van de steencirkels goed te kunnen zouden slapen, dat viel wat tegen.
De rit voerde langs de kustlijn van Argyll. Bij Crarae Gardens stopten we en hebben we de tuinen bezocht. In deze tuinen met een vrij diepe kloof groeien veel soorten rododendrons. Veel daarvan zijn uit de Himalaya overgebracht. Hoge pijnbomen en eucalyptus bomen zorgen er voor een goede afscherming tegen de koude winden en de invloed van de warme Golfstroom zorgt er voor dat een aantal subtropische planten hier kunnen groeien. Het zijn erg mooie en rustgevende tuinen.

Crarae Gardens, grafheuvel

Crarae Gardens, takke-foto

Crarae Gardens

Crarae Gardens, eucalyptus bomen

Crarae Gardens, pad door een bamboebos

Via kronkelige en vaak slechte wegen reden we naar het noordelijke oever van Loch Lomond. Op een caravan park vonden we een plekje met uitzicht over de Loch.

Loch Lomond

Loch Lomond

Zondag, 19-06-2016
Het weer is omgeslagen; er is weinig meer te zien van Loch Lomond. Men zegt hier wel: in Schotland kun je het weer van de vier seizoenen op één dag meemaken.
We reden verder naar het zuiden. De navigatie leidde ons dwars door Glasgow en niet zoals hoort via de snelwegen om de stad heen. Via Kilmarnock en Ayr reden we naar Culzean Castle, een kasteel aan de monding van de Clyde rivier.
We hadden het slechte weer meegenomen en we wilden eigenlijk alleen de kasteeltuinen bezoeken, maar met het gemak van een jaarkaart van de Schotse National Trust zijn we alleen het kasteel gaan bekijken. Het bezoek aan Culzean Castle gaf ons een beter beeld van hoe de rijken der aarde in vorige eeuwen leefden, dan bezoeken aan andere kastelen. Door het slechte weer konden we buiten niet fotograferen.

Culzean Castle

Culzean Castle, trappenhuis

Culzean Castle, muurversiering met mythische wezens

Culzean Castle, muurversiering met mythische wezens

Culzean Castle, wandbord met engel

Culzean Castle, iedere bediende had een eigen bel

Culzean Castle, schilderij van het kasteel gezien vanaf zee.

Niet veel verder aan de kust, aan de haven van Girvan, hebben we een camperplaats voor de overnachting gevonden. Er stond een forse wind dwars op de camper. Af en toe werd het eventjes droog en konden we hier wat fotograferen.
Veel meeuwen bedelden hier. Ze werden regelmatig door bezoekers getrakteerd op restanten 'fish and chips'.

Havenstad Girvan

Havenstad Girvan, uitzicht op een mysterieus eiland

Voor de kust ligt het eiland "Ailsa Craig", het ligt ongeveer 15 km uit de kust. Het eiland werd pas deels zichtbaar nadat de regenwolken wat opgetrokken waren. Er bleef een wolkenband om het eiland heen hangen. Het was moeilijk te raden hoe de vorm van het eiland was. Op de kaart stond dat het eiland 340 m hoog was. Later in de avond trok de wolkenband weg, maar er bleef als het ware een hoedje van wolken over het eiland heen hangen. Het zag er mysterieus uit.
Tegen het vallen van de duisternis gaf het eiland beetje bij beetje het geheim van de vorm van het eiland prijs. Helemaal helder werd het deze dag niet.

Ailsa Craig, wolkenhoed

Ailsa Craig, wolkenmuts en vuurtorenlicht

Maandag, 20-06-2016
Het eerste wat we deden, was het gordijn in de auto openen, want hoe zou het eiland er uitzien of zou het helemaal niet te zien zijn.
Het weer was een stuk opgeklaard, het eiland was helemaal zichtbaar geworden. De vorm is best apart.

Ailsa Craig in de zon