De Kimberley is de minst toegankelijke streek in het noordwesten van Australië, het is door de natte moeson slechts een half jaar open voor verkeer. De Kimberley is zo groot als heel Duitsland. Er loopt dwars door de Kimberley één weg, de Gibb River Road, met wat zijwegen en alles is onverhard (dirt roads). Deze dirt roads zijn meestal veranderd in wasbord-wegen en zijn daardoor slecht te berijden. Gaten in deze wegen gevuld met "bull dust" maakt het rijden zelfs gevaarlijk, zelfs met een vierwielaangedreven auto.

Kununurra, begin van de Gibb River Road ...

... een eindeloze weg ... Gibb River Road

Onze eerste stop in de Kimberley was in El Questro. Dit is een grote boerderij, waar een wildernis park is ingericht voor de toeristen. Er is een kampeerterrein en er zijn ook zeer luxe overnachtingsmogelijkheden. Er zijn veel toeristische attracties in El Questro. Wij maakten een boottocht door de Chamberlain Gorge. Aan het eind van de boottocht ga je aan wal en kunnen er verschillende vormen van rotsschideringen worden bewonderd.

Chamberlain Gorge

Rock Wallaby

De bekendste schideringen zijn de Wanjina's van de Aboriginals. Veel ouder en uit een periode van voor de Aboriginal-cultuur zijn de Bradshaws (Gwion Gwion). Dit zijn schilderingen met een heel eigen stijl en hebben overeenkomsten met rotsschilderingen uit oostelijk Afrika (o.a. Tanzania).
Bradshaws komen voor in het hele noordelijke deel van de Kimberley en zijn te vinden in schuilplaatsen die het hele jaar droog blijven.

Chamberlain Gorge	Chamberlain Gorge - Wanjina's

Chamberlain Gorge - Wanjina's

Chamberlain Gorge - Bradshaws

Chamberlain Gorge - Bradshaws	Chamberlain Gorge - Bradshaws

Gibb River Road oversteek van de Pentecost rivier

Gibb River Road

Halverwege de Gibb River Road zijn we afgeslagen en Kalumburu Road in gereden. De weg werd er niet beter op. Op Drysdale Station, een tankstation, wegrestaurant, garage en kampeerterrein hebben we onze voorraden (vooral water, brandstof en vers brood) kunnen aanvullen. De dag erop zijn we doorgereden over steeds slechtere wegen naar de beroemde Mitchell Falls.

Op aanwijzingen van iemand van Drysdale Station hebben we, direct na het passeren van King Edward River, een aantal rotsen kunnen vinden met opnieuw rotsschilderingen, er waren weer Wanjina's en Bradshaws te zien.
Via Kalumburu Road en Port Warrender Road reden we richting Mitchel Falls,

Waarschuwing op campingtoilet ...	... met de groene kikker op toilet

Doorwaadbare plaats in de King Edward River

King Edward River - Brolga's

King Edward River - Wanjina's

King Edward River - Wanjina's

King Edward River - Wanjina's geschilderd over Bradshaws

King Edward River - Wanjina's onder overhangende rots

King Edward River - Bradshaw

Dichtbij de Mitchell Falls was de weg op sommige plekken weggespoeld, maar we zijn er gekomen. De aanwezigheid van een helicopter vertelde ons dat we op de goede plek terecht gekomen waren. De enige voorziening voor kampeerders was een toilet, zonder spoelwater.
Daarom moesten we voor een paar dagen drinkwater en waswater meenemen. Vanaf Drysdale station is het ruim een halve dag rijden naar de Mitchell Falls.

's Avonds hadden we alvast voor de volgende ochtend om 8 uur een helicoptervlucht geboekt.
We vlogen over een groot deel van de Mitchell River en over de watervallen. Boven de watervallen werden we afgezet. Jammergenoeg stond er niet veel water meer in de watervallen, dus de watervallen waren niet zo spectaculair. Het was al te ver in het droge seizoen.
Om half 9 liepen we bij de watervallen en een half uur later had één van ons al een zool van de wandelschoenen verloren. Ondanks het vroege tijdstip was het zo heet dat er een zool van een schoen was afgesmolten. Later liet nog een zool van onze schoenen los. De verloren zool hebben we niet meer terug kunnen vinden. Dit maakte de wandeling naar de kampeerplaats niet makkelijker. Onze schatting van de temperatuur kwam boven de 50 graden Celcius uit. We hebben een aantal dagen later in Broome nieuwe wandelschoenen moeten kopen.

Kampeerplaats met drie helicopters

Start helicoptervlucht naar de Mitchell Falls

Mitchell River

Mitchell River

Mitchell Falls ... drup ... drup ... drup

Mitchell River

Mitchell River

Bovenaan Mitchell Falls

Mitchell River, helicopterplatform

Wat er overbleef van onze wandelschoenen

Na twee overnachtingen op het Mitchell Plateau zijn we weer vertrokken. Opnieuw hebben we onze voorraden op Drysdale Station aangevuld en hebben we daar overnacht. Maar eerst hebben we genoten van een heerlijke maaltijd, geserveerd in het restaurant. Na het eten hebben we onder het genot van een heerlijk koud biertje met een jong Australisch stel zitten praten over hun leven in Australië.

Na Drysdale Station reden we weer terug naar de Gibb River Road en verder naar het zuiden. Onze volgende stop was in Bell Gorge. Voor het eerst maakten we hier kennis met het serieuze probleem van de vele vliegen. Deze komen op het transpiratievocht af. Probeer het met de hoge temperaturen in de Kimberley maar eens droog te houden. We hebben een klamboe onder ons luifel moeten ophangen om buiten te kunnen eten.

Boab bomen

Bell Gorge

Bell Gorge, waterschildpad

Klamboe onder het luifel

Na een zijsprong vanaf de Gibb River Raod en een kort bezoekje aan Windjana Gorge zijn we verder gereden naar Broome. Onderweg in Willare Bridge Roadhouse tankten we brandstof aan een pomp die door iemand anders half uit de grond was gereden. Een briefje op de pomp gaf ons de zekerheid dat we gewoon konden tanken. Vooruit dan maar ... Ze hebben bij dit roadhouse overheerlijke mud-cake.

Gibb River Road

Kleine en grote termietenheuvels en een Boab

Boab

Windjana Gorge

Willare Bridge Roadhouse, scheve benzinepomp

Broome is een kleine stad aan de Indische Oceaan en is beroemd om de zonsondergangen aan Cable Beach en vooral ook om de volle maan bij eb (stairways to the moon). Dat geluk hadden wij niet. We gebruikten een paar dagen om op verhaal te komen en van de prachtige omgeving te genieten.

Broome, Roebuck Bay met Boab

Broome, overstekende dromedarissen

Broome, Cable Beach zonsondergang

Na de rustdagen in Broome moest er weer een eind gereden worden. Tot aan Turkey Creek zou het allemaal asfalt worden. We volgden de Great Northern Highway, deze gaat zuidelijk en oostelijk om de Kimberley heen. We stopten opnieuw in Willare Bridge, want de mud-cake konden we niet overslaan.
Ik sprak een chauffeur van een experimentele vrachtwagencombinatie; het was de eerst rit van deze combinatie. Het waren halfronde ketels voor vloeistoftransport en daarop stonden open containers voor ertstransport. Natuurlijk was het een Road Train, in dit geval waren er drie opleggers aangekoppeld. De truck, een Peter Bilt was versierd met Aboriginal Art. De chauffeur was trots op zijn combinatie en vertelde honderd uit.

Willare Bridge, experimentele Road Train

Onderweg beleefden we enkele Willy Willy's, dit zijn stofhozen, die soms fors kunnen uitgroeien. We zijn er een keer dwars doorheen gereden en dan schudt de auto flink heen en weer.
In Fitzroy Crossing vonden we weer een camping. De volgende ochtend deden we een boottocht op de Fitzroy River in Geiki Gorge NP. Dit was weer een hoogtepunt tijdens deze reis. Een Aboriginal gids, die daar is opgegroeid, vertelde van alles over dit National Park.
In het natte seizoen staat het water in de rivier vele meters hoger dan in het droge seizoen. Dat is af te lezen aan de horizontale witte kleur op de rotswanden.

Willy Willy (stofhoos)

Geiki Gorge NP

Geiki Gorge NP

Geiki Gorge NP, vogelnestjes

Geiki Gorge NP, zoetwater krokodil (Freshy)

Geiki Gorge NP, zwarte Goanna

Laat in de middag waren we in Turkey Creek aangekomen. Hier boekten we onze derde helicoptervlucht van deze reis. We wilden de volgende dag een vlucht over de Bungle Bungle (Purnululu NP) maken. Met de helicopter was het driekwartier uit en thuis. Met de auto zou het een halve dag kosten om er heen te gaan, een halve dag om er weer uit te komen en een hele dag om er in rond te dolen. Misschien doen we dat een andere reis als we meer tijd hebben.

De volgende dag kwam het stel dat zou meevliegen niet opdagen, ze hadden een koe aangereden. Als er nog een persoon zich zou melden, dan zouden we in een kleinere helicopter de vlucht gaan maken. Deze afspraak was te onzeker voor ons. Hiermee zouden we een deel van de tijdwinst verspelen. We kozen ervoor om de derde stoel bij te boeken. Zo kon de vlucht toch snel beginnen. Het was allemaal zeker de moeite waard. Mijn luchtziekte nam ik op de koop toe. Het is er prachtig.

Turkey Creek, camping

Turkey Creek helicopter

Purnululu NP

Purnululu NP

Purnululu NP

Purnululu NP

Purnululu NP

Purnululu NP

Purnululu NP

Purnululu NP

Purnululu NP

Dat was een vlucht om nooit meer te vergeten, zo mooi.

We waren van plan om dwars door de Tanami woestijn en de Centrale woestijnen naar Alice Springs te rijden. Hiervoor moesten we de Tanami Road volgen. Dit is een onverharde weg van ruim duizend kilometer lang. Onderweg is er slechts één Roadhouse waar slechts drie dagen in de week brandstof te koop is. Dat is in Rabbit Flat. Deze plek is een icoon in de Outback.

Via Halls Creek begonnen we aan de barre tocht. Al na 125 km namen we een afslag van ca. 23 km naar de Wolfe Creek Meteorite Crater. Dit is in de wereld de op één na grootste meteorietkrater. De krater heeft een doorsnee van 850 meter en is 50 meter diep. We hebben bij de krater op een kampeerterrein overnacht. Ook hier was de enige voorziening een toilet zonder spoelwater.
Nog eens 42 km verder langs de Tanami Road ligt Billiluna, dit is een Aboriginal Community. Wij hebben hier nog brandstof kunnen tanken, al was dat niet zeker of dat zou lukken. Dit dorp zag er vreselijk uit. Het leek of er een volle vuilniswagen was ontploft.

Kamperen in de Outback

Wolfe Creek Meteorite Crater

Tanami Desert

Tanami Desert, bloem	Tanami Desert, bloemen

Tanami Desert

Woestijnbewoner

Bush potato (giftig)

Tanami Road, stof van een tegenligger

Tanami Road, road train