Nadat we de Hymer camper hadden verkocht verwachten we niet dat we binnen afzienbare tijd zouden gaan kamperen. We wilden voortaan huisjes huren als we ergens in den vreemde waren. Na een onvoorziene zomer thuis doorbrengen, hebben we toch weer een camper gekocht, het is een Volkswagen T4 California geworden. Deze camper (uit 1992) zag er nog heel mooi uit. Deze kampeerauto is voorzien van een klapdak.

Op 8 september reden we naar Guînes (Fr), naar de camping la Bien Assise. Deze camping ligt op een veilige afstand van Calais en de terminal van de Channel Tunnel. Het was maar een kwartier rijden naar de trein. Het was droog weer en we hebben ´s avonds nog even buiten gezeten. De eerste nacht in deze T4 California was nog een avontuur; de leefruimte is vrij klein, maar niet zo spartaans als in onze oude Land Cruiser kampeerauto.

VW T4 California	VW T4 California

Onze eerste nacht in deze camper was nog niet geweldig. We moesten nog aan het harde bed wennen.

Zondag, 9 september 2018
We hadden de trein van 12:20 uur geboekt en we staken op tijd over.

Sateliet ontvangst onder de zeebodem, 35 minuten lang ??

In Engeland aangekomen, hebben we eerst een geldautomaat gezocht, deze bleek alleen Euro's te verkopen. Een stop verderop leverde ons wel de ponden op die we wilden aanschaffen. De reis over de zuidelijke ring (A25) rond Londen verliep redelijk vlot. Ons reisdoel deze dag was Hackpen Hill in Wiltshire. Dit is een gratis camperplaats boven op een heuvelrug met een prachtig uitzicht vanaf "The Ridgeway Path" over het lager gelegen landschap.

Langs "The Ridgeway Path"

Deze plek hebben we al vaker bezocht en mede door de goede energie van deze heuvel hebben we daar heerlijk geslapen. Er stonden deze nacht nog zes andere campers; de komende jaren zullen dat er waarschijnlijk veel meer worden. Want de volgende ochtend stond er een televisiecameraploeg te filmen op Hackpen Hill. Wij hoefden niet op te treden als acteurs of als figuranten, maar we stonden wel gruwelijk in de weg.

Hackpen Hill filmsterren

Maandag, 10 september
In een kleine camper past weinig voorraad aan eten en drinken, dus we gingen eerst boodschappen doen. We hadden nog een briefje van tien pond van een jaar terug. Deze bleek niet meer bruikbaar te zijn. Engeland heeft nieuw papiergeld ingevoerd. Onze oude briefje kunnen we alleen nog bij een bank inwisselen.

In de buurt van Glastonbury zochten we een camping. Deze lag midden in een voormalig moeras en na een rit over erg smalle landweggetjes met sloten aan twee kanten bleek dat de camping erg slechte energie had. We reden door. Glastonbury had nog een andere camping, maar dan op hoger gelegen grond. Deze camping was helaas vol. Via allerlei binnenwegen vonden we een stuk zuidelijker bij het stadje Honiton een aardige camping op een hoogvlakte, midden in de bossen. Door het grote hoogte verschil konden we niet alleen op GPS rijden, maar moesten we ook op wegwijzerborden rijden. Dat is toch wel erg ouderwets.

We zetten voor het eerst bij deze camper een luifel aan de auto. Voor dit luifel hadden we tevoren een rail met een peessleuf op het dak laten plaatsen. Een luifel maakt het leven van een kampeerder een stuk aangenamer.

Fantasie luifel

Dinsdag 11 september
Het werd een dag van luieren. Het weer was redelijk, zwaar bewolkt maar de temperatuur lag rond de 20° C. en dat is voor half september aangenaam; het bleef droog.

Woensdag, 12 september
Het weer was redelijk aangenaam en we gingen een wandeling door de omgeving van de camping maken. We wilden naar de rand van de hoogvlakte lopen om te zien hoe hoog we zaten. Tijdens de wandeling verwonderden we ons over de nattigheid in de oude bossen die we doorkruisten. Er stonden heel veel eeuwenoude beuken en alles was overgroeid met dikke lagen mos. De paddestoelen die er in overvloed groeiden, hadden hun beste tijd gehad. Veel paddestoelen hadden vreetsporen. Het uitzicht dat we zochten was er en het was erg mooi. Het is een prachtige wandeling geworden.

Mos, heel veel mos

Oude beuken

Aangevreten paddestoel

Aangevreten paddestoel

Uitzicht noordelijk van Honiton

Nat spinnenweb

Donderdag, 13 september
Na drie nachten noordelijk van Honiton werd het weer tijd voor een ritje. We reden verder richting Cornwall. Net aan de rand van de Bodmin Moor, bij Liskaerd vonden we via Brit Stops een farmshop/tearoom waar we welkom waren en waar we gratis op de parkeerplaats mochten overnachten. Met de Caradon Hill in de rug keken we over het lager gelegen landschap buiten de Bodmin Moor heen. We hadden een fantastisch uitzicht voor ons.

Landschap buiten the Bodmin Moor NP

Vrijdag, 14 september
We bedankten de gastheer voor de gastvrijheid en reden verder naar het zuidwesten. Onderweg deden we nog boodschappen in Liskaerd, de navigatie gaf alleen een Engelse supermarkt aan en onderweg daar naar toe vonden we een Aldi waar we de boodschappen deden.
Via het zuidelijke deel van de Bodmin Moor reden we verder. We stopten nog even bij de King Dorniert's Stone een plek met twee standing stones met petrogliefen. Dit zou een nagedachtenis kunnen zijn aan de laatste koning van Cornwall.

Dorniert Stone	The Other Half Stone

Redelijk vroeg in de middag vonden we een plekje op een camping net buiten het stadje Hayle, aan de St. Yves baai, met uitzicht over de Atlantisch Oceaan. Het was vrijdag en er was toch nog plek voor ons en de camping was al redelijk vol. Opvallend was dat de camping in de duinen lag en op een rotskust lag. We stonden met de auto in een lang duindal en de wind stond in de lengterichting van dat dal. We hadden de camper met het lage deel van het klapdak op de wind gezet. Het luifel schermde ons zithoekje nog eens extra af voor een redelijk harde wind. We hebben deze dag nog een aantal uren heerlijk van de zon kunnen genieten.

Kamperen in de duinen noordelijk van de St. Yves Bay

Zaterdag, 15 september
De wind was helemaal omgedraaid en woei uit de tegenovergestelde richting. Het was mooi weer en we maakten een wandeling naar het strand. De camping ligt hier tientallen meters hoger dan het strand. Het was eb en we konden over het harde zand lopen. We kozen ervoor een reeks regenwolken te ontlopen en liepen daarom zuidwaarts. Het werd een leuke wandeling. Volledig uitgewaaid keerden we terug naar onze camper. We hebben onderweg geen regen gehad.

Uitzicht op St. Yves

Vuurtoren in de St. Yves Bay

Strand aan de St. Yves Bay

Dreigende wolken aan de St. Yves Bay

Slecht weer in de duinen

's Nachts zijn we het bed uitgegaan om het luifel van de camper af te halen. De wind was aangewakkerd en trok aan het luifel en de auto. Dat hield ons wakker. De rest van de nacht sliepen we rustig.

Zondag, 16 september
Het werd een koele dag en af en toe viel er wat regen. We hebben ons vermaakt in de camper. Tussen de buien door hebben we het luifel laten drogen.

Zijn dit de laatste bloemetjes deze herfst?

Maandag, 17 september
De dag begon druilerig. Tijdens ons ochtendritueel begon het droog te worden, dat gaf hoop. Na het verlaten van de camping bezochten wee eerst een supermarkt.

Ongeveer 15 km noordelijk van Land´s End gingen we op zoek naar de megalitische site
¨Mên-An-Tol¨. Met behulp van een 26-jaar oude topografische kaart vonden we de goede plek. Op de parkeerplaats was nog net genoeg ruimte voor onze auto. Na een wandeling van ongeveer 800 meter over een erg ruw pad vonden we de prehistorische plek. Het zijn twee staande stenen met een ringvormige steen daar tussenin. In de verte was met moeite een oude tinmijn in de laaghangende regenwolken zichtbaar. Deze oude en magische plek wordt nog druk bezocht. Je moet wachten op andere bezoekers voor je daar wat leuke foto's kunt maken. Het is een bijzondere plek.

Mên-An-Tol, die kant op

Koe bewaakt Mên-An-Tol

Mên-An-Tol

Mên-An-Tol

Anderhalve kilometer oostelijker langs het landweggetje hadden we een andere megalithische plek gemist. We reden daarom terug.
We zochten en vonden de "Lanyon Quoit", dit is een oud bouwsel van drie staande stenen met daarop een hele grote platte deksteen. Dichtbij deze quoit vonden we twee verschillende plekken met stenen die mogelijk dienst hebben gedaan als basis voor hutten. Het is een bijzondere en energetisch positieve plek.

Lanyon Quoit

Lanyon Quoit

Lanyon Quoit met een tinmijn in de mist

Land's End was het laatste doel voor deze dag. Onderweg stapten we nog even uit in Sennen Cove voor een mooi uitzicht op de Cornish kust.
Bij Land's End bezochten we de erg toeristische uitkijkpunten.

Uitzicht vanaf Sennen Cove

Land's End, gaten in het wolkendek

Land's End

Land's End, the First and Last House

Na deze bezoekjes deze dag, besloten een plek te zoeken om kamp te maken waar de wind een stuk minder vat op ons zou hebben. We reden ongeveer 100 km per uur en de wolken haalden ons met grote vaart in. Zuidelijk van Bodmin, in Lanlivery vonden we een mooie en beschutte camping. Kamperen zonder te worden opgejaagd door de wind geeft extra rust.

Dinsdag, 18 september
De temperaturen waren rond de 17-18 graden Celsius. Als de zon eventjes scheen dan schoten we naar buiten. Het bleef niet de hele dag droog. Er was leven op de camping; er liepen een tiental poelepetaten (parelhoenders) over de camping te scharrelen.

Poelepetaten op de camping

Woensdag,19 september
We moesten voor tien uur uitchecken, dus we waren vroeg op pad. We reden door naar de Dartmoor National Park. Daar wilden we enkele plekken bezoeken. Op de hoogvlakte van de Dartmoor bleek het nog steeds te stormen. Het was uiterst moeilijk uit de losse hand te fotograferen. Een groep van ongeveer tien mensen stonden op een heuveltop (Sharpitor) weg te waaien. Een passant wist te vertellen dat die mensen stonden te wachten op een aantal SeaKing helicopters, die hun allerlaatste vlucht zouden maken en daar langs zouden vliegen.

Oude beuken op de grens van de Dartmoor NP

Dartmoor met onze T4 California

Uitwerpselen brengen nieuw leven voort

Uitwerpselen brengen nieuw leven voort

Kokervormige paddestoelen

Op verschillende plekken in de Dartmoor vonden we restanten van oude beschavingen in de vorm van stenenrijen, hutcirkels en grotere cirkels. Het weer werd steeds onaangenamer, de schapenpoep begon los te komen van de grond. Gelukkig bijna dat het begon te regenen. We braken toen ons bezoek aan de Dartmoor af. We hadden genoeg van deze stormachtige omgeving. Later op de dag hoorden we dat de storm eerder in de week, een restant was van een heftige orkaan langs de Amerikaanse oostkust. De storm van deze dag was orkaan Ali, die eerder in Noord-Ierland slachtoffers had gemaakt.

Dartmoor NP, wilde paarden

Dartmoor NP, hutcirkels

Dartmoor NP, restanten van oude beschavingen en Sharpitor op de achtergrond

Dartmoor NP, Standing Stone bij Merrivale Settlement

Dartmoor NP, nog een Standing Stone bij Merrivale Settlement

In de middag vonden we een camping in de buurt van Axminster, Devon. Een camping aan zee durfden we niet aan met de aanblijvende storm. We konden ons op de camping melden bij een beheerder en deze was te bereiken onder telefoonnummer. Nou wij bellen niet via Nederland naar een mannetje die misschien tien meter verderop ergens binnen zit. Gelukkig werd hij door een behulpzaam persoon gevonden. We hadden weer voor twee dagen onderdak.

Donderdag, 20 september
Het bleef een regenachtige dag en de temperatuur was net te laag om het aangenaam te maken. We hebben de dag lezend in de camper doorgebracht.

Vrijdag, 21 september
We waren bijtijds uitgecheckt. We wilden toch nog wat van de zuidkust zien. Onze navigatie bracht ons weer via vele achteraf weggetjes naar zee. Het was een hele puzzel om informatie te vinden over toeristische trekpleisters. In ieder geval liet onze wegenatlas een prehistorisch fort zien. Op de plek waar dit fort zou moeten liggen, was niets te vinden. Het uitzicht over de kust was er prachtig.

Zuidkust, Dorset

In het dorpje Abbotsbury hebben we een parkeerplekje gevonden en hebben we een wandeling door dit mooi gerestaureerde dorpje gemaakt.

Abbotsbury, Dorset

Abbotsbury, tuinkunst

Abbotsbury, Dorset

Later op de middag reden we in de richting van Poole, met behulp van het Brit Stops handboek hadden we telefonisch een plekje besproken op een boerderij in vol bedrijf met winkel en theehuis. We mochten midden op het erf de camper parkeren, midden tussen alle dieren, als geiten, een ezel, ponies, kippen, kalkoenen en een roedel stuiterende honden. Een paar keer in de nacht zetten de honden het tot een gezamenlijk gehuil aan. Het weer was er ook al om te huilen.

Waakzame ganzen

Zaterdag, 22 september
We konden op de boerderij in het theehuis ontbijten, maar we waren sneller dan de boerin.
Nadat we hadden ingepakt, gingen we weer rijden. Het weer zat niet mee en omdat onze reisdoelen meestal buitengebeuren waren, reden we niet te ver door. In St. Leonards, tegen het New Forest aan, vonden we een camping. We bleven er weer twee dagen staan. Voor de afwisseling begon het nog harder te regenen en dat bleef die nacht aanhouden.

Zondag, 23 september
Aan het eind van de ochtend hield het op met regenen, in de middag begon zowaar de zon te schijnen. Volgens de weersverwachtingen zou dat het begin worden van een week met mooi weer. De nachten zouden wel erg koud worden en zou het kunnen gaan vriezen. In ieder geval hebben we een uurtje uit de wind in de zon kunnen zitten. Dat maakte veel slecht weer dragelijker.

Natte camping

... Eikels ... nee we schelden niet; het is gewoon herfst

Maandag, 24 september
De afgelopen nacht is erg koud geweest er lag bij het wakker worden rijp op het veld. Maar de zon begon door te breken en het weer bleef mooi en zonnig. We reden door een deels bekend landschap naar Hackpen Hill

Waar de zon schijnt ... bloeien bloemen

Ridgeway Path, uitzicht vanaf Hackpen Hill

Slakken langs de Ridgeway Path

Dinsdag, 25 september
We verlieten Hackpen Hill. Er was deze keer geen cameraploeg aanwezig.
In Avebury bezochten we nog wat winkeltjes en we bezochten een deel van de steencirkels. De grote stenen van Avebury blijven een grote aantrekkingskracht op ons uitoefenen.

Avebury steencirkel

Avebury steencirkel

Avebury steencirkel

Avebury steencirkel

Avebury, West Kennet Avenue

Een dag eerder op weg naar Hackpen Hill zagen we dat er in Honeystreet een overzichtstentoonstelling van de belangrijkste jaren dat er graancirkels zijn gevonden. Daar wilden we naartoe. De tentoonstelling zat in één van de oude fabrieken waar in het verleden barges werden gebouwd. De tentoonstelling was erg informatief en zat goed in elkaar. Redelijk bijtijds reden we verder. We wilden in Honeystreet eigenlijk bij de Barge Inn, zoals we dat vijf jaar eerder ook al hadden gedaan, kamperen. Helaas was alles gesloten en de Barge Inn stond te koop.

Camping-Card-campings zijn dun gezaaid; we moesten een heel eind rijden. Bij Chichester, aan de zuidkust, waren twee CC-camping dicht bij elkaar. Bij de eerste camping werden geen touring-kampeerders meer toegelaten. Dus moesten we verder. We zaten intussen op een schiereiland en we hadden geen enkel telefonisch bereik meer. Op de gok reden we door naar de laatste mogelijkheid voor een behoorlijke camping daar in de buurt. We hadden geluk, bij East Wittering konden we drie nachten kamperen.

Camping in East Wittering

Woensdag, 26 september
Na opnieuw een koude nacht volgde weer een zonnige dag. In het dorp hebben we wat brood gekocht. Verjaard papiergeld geruild bij een bank en we zijn naar het strand gelopen. Opvallend is dat het strand daar geen zand heeft, maar vol met grof grind ligt. We hebben langs het strand gelopen en op enkele bankjes van het uitzicht over zee kunnen genieten. Er waren erg veel kleinere boten op zee.

Strand bij East Wittering

Donderdag, 27 september
Het prachtige weer bleef aanhouden. 's Middags zijn we weer een strandwandeling gaan maken en onderweg hebben we lekker van de zon en de zee kunnen genieten.

Vrijdag, 28 september
De vakantie in Engeland zit er bijna op. We moeten nog een eind rijden om in de buurt van Folkestone een camping te vinden. Het viel tegen er eentje te vinden. Er was er één die vol zat, er was er één die deels aan het verbouwen was en daardoor vlugger vol zat. En er was er eentje die slechts één nacht van de twee plek voor ons had. Uiteindelijk werden we doorverwezen naar een vakantiepark tussen Hythe en Dymchruch in Kent aan de kust onder Folkstone. In een uithoek van dit grote park was nog een kampeerveld. De rest was volgeplempt met mobiele vakantiewoningen. Er was nog plek voor ons. We hebben nog lekker wat van de zon kunnen genieten, voordat de avond inviel.

Zeilen op de Atlantische Ocaan met het eiland Wight op de achtergrond

Zaterdag, 29 september
Het was weer mooi weer en we hebben nog lekker van de zon genoten. Een wandeling naar zee was een kleine teleurstelling. Er was geen strand, maar een betonnen wal en het strand bestond uit reusachtige basaltblokken die de branding moesten breken. We kampeerden in een voormalig moeras.
Op het vakantiepark zijn we uit eten geweest in een gigantische zaal. Eén kant van de zaal werd gebruikt voor het vermaak van kleuters, aan de andere kant volgden mannen een Premier League voetbalwedstrijd aan de bar en daartussen was het eetgedeelte van de zaal. In een zeer lawaaierige omgeving hebben wij zitten eten. De eerste twee keuzes van de menukaart waren al uitverkocht; uiteindelijk hebben we heerlijk gegeten. Het werd een avond die we niet snel vergeten zullen.

Kustbescherming van basaltblokken bij Dymchurch, Kent

Zondag, 30 september
We waren bijtijds op en de auto was snel klaar voor vertrek. We kwamen ruim een uur eerder op de terminal van de Euro Tunnel en we mochten een een uur eerder de trein naar Frankrijk nemen. Omdat alles meezat, besloten we direct door te rijden naar huis. Aan het eind van de middag waren we thuis.

We hebben een goede vakantie gehad. We zijn lekker uitgerust en bijgekomen van een hectische zomer. We hebben wat tijd nodig gehad aan onze Volkswagen California te wennen. Uiteindelijk zijn we er blij mee. Zonder enig probleem zijn we ermee rondgereden. Uit en thuis was 2.421 km.
Engeland heeft voor ons voorlopig geen uitdagingen meer.