Maandag, 22 mei 2017
We vervolgden onze tocht in noordelijke richting. Onze navigatie, had andere ideeën over de te nemen route, we zijn het uiteindelijk eens geworden. Wij wilden hoofdwegen nemen, want we moesten ruim 250 km rijden. De kampeerterreinen zijn dun gezaaid in het noorden van Ierland. Onderweg zijn we even de grens met Noord-Ierland overgestoken. We reden naar Boa Island, naar de Caldragh begraafplaats. Op deze begraafplaats staan twee oude raadselachtige stenen. Er is een beeld met tweezijdig een gezicht, "Janus Figures", uitgebeeld. Dit beeld word op 1200 jaar tot 1600 jaar oud geschat. Een kleinere steen heeft slechts aan een kant een gezicht, dit is "the Lusty Man".
Het was een verwilderde, oude begraafplaats en het voelde vredig en lieflijk aan. De oude beelden waakten over de overledenen.
Het is zeker het omrijden waard geweest.

Boa Island, Caldragh begraafplaats

Boa Island, Janus Figure, de mannelijke oostzijde

Boa Island, Janus Figure, de vrouwelijke westzijde

Boa Island, Lusty Man

Terug in Ierland, in graafschap Donegal, veranderde het landschap. Er groeiden steeds minder struiken en bomen. Onderweg zijn we veel mooie kusten gepasseerd.
In Dungloe vonden we met wat moeite de ingang van een kleine camping. De camping lag centraal in het stadje en was vrij klein, maar er was ruimte genoeg voor ons. Na kamp gemaakt te hebben, zijn we nog even een wandelingetje door het stadje en langs de baai gaan maken.

Dungloe, camping

Dinsdag, 23 mei 2017
Het eerste stuk van de rit, was maar kort. We zochten niet naar een een prehistorische plek maar naar een soort hedendaagse bedevaartoord. We wilden een bezoekje brengen aan de pub waar leden van de Brennan-familie van Clannad en Enya zijn opgegroeid.
Dat viel niet eens mee, op het internet werden meerdere dorpjes genoemd. Uiteindelijke hebben we Leo's Tavern gevonden in het dorpje Crolly en niet in Gweedore. Het was jammer dat we er al in de ochtend aankwamen, de pub zou pas om vier uur 's middags opengaan. Daar wilden we niet op wachten.

Onderweg naar Leo's Tavern

Leo's Tavern, bekend van Clannad en Enya

Opvallend in deze streek is de geur van verbrande turf die in de dorpen hangt. Het is wel begrijpelijk want de turf lig in dit deel van Ierland bijna voor het oprapen en veel huizen worden verwarmd door met turf gestookte kachels.

Mount Errigal

Vervallen kerk in Dunlewy, Donegal

Derryveagh Mountains

Onze tocht voerde verder en we reden naar het Glenveagh NP. Het weer verslechterde en net toen we het bezoekerscentrum verlieten voor een wandeling, kwam er door een dal een flink regenbui recht op ons af. En laten wij nou mooi weer wandelaars zijn.

Glenveagh National Park met binnenrollende regenbui

In ieder geval hebben we een mooie rit door het noordelijke en bergachtige deel van Donegal gemaakt. We zijn later afgeslagen naar het schiereiland Inishowen en in Buncrana hebben we een camperplaats gevonden achter een toeristenbureau, met vijf campers was het er vol.

Buncrana, camperplaats

Woensdag, 24 mei 2017
Bij het toeristenbureau kregen we een brochure van Inishowen met de bezienswaardigheden. Niet alles wat we wilden zien stond in deze folder.
We reden over de R238 naar Trawbreaga Bay. Rond deze baai zijn stenen met petrogliefen van "cups and rings" gevonden. Dat wilden we met eigen ogen zien. We bezochten twee plekken, maar op geen van beide plaatsen vonden we stenen met gegraveerde afbeeldingen. Bij de tweede plek hebben we nog de weg gevraagd, het mochten niet baten. We hebben geen "cups and rings" gevonden. Wel hebben we een hele mooie wandeling over het platteland gemaakt.

Trawbreaga Bay, mosselkwekerij bij eb

De volgende bezienswaardigheden waren wel vermeld in de folder, dus dat gaf hoop. Het viel tegen, nergens langs de weg stond aangegeven waar de door ons gezochte "Bocan Stone Circle" en de "Temple of Deen" te vinden waren. Met behulp van de coördinaten vonden we de Bocan steencirkel. Het was een probleem om de camper ergens te parkeren, uiteindelijk hebben we een plekje voor de auto gevonden. De Temple of Deen hebben we niet gevonden
Via een omweg en na klimmen over hekken bereikten we de steencirkel van Brocan. De steencirkel was zwaar in verval. Deze lag midden in een vers ingezaaid veld. De boer gebruikte de steencirkel als opslag voor zijn werktuigen. Er lagen ook stenen in de cirkel die tijdens het ploegen omhoog gewerkt waren en die moesten worden opgeruimd. Een grote staande steen in de cirkel was duidelijk met een grof werktuig beschadigd. Een erg grote, door tractor aangedreven pneumatische hamer, stond in de steencirkel in de grond.

Bocan steencirkel

Bocan steencirkel, vooraan beschadigde staande steen en rechts de pneumatische hamer

Bocan steencirkel

Bocan steencirkel	Bocan steencirkel

Als er al energie in deze rommelige cirkel is geweest, dan was die weggestroomd. Het is heel jammer dat er in Ierland zo met cultureel erfgoed wordt omgesprongen. Raadselachtig is dat deze twee prehistorische sites nog wel in de folder werden aangeprezen.
Om het kwartet tegenvallers voor deze dag vol te maken, stuurde Annie (onze navigatie) ons naar een ferry in plaats van over de weg rond een baai. Er was helemaal geen ferry, deze was ooit met Europese subsidies opgezet, maar werd volgens een lokale inwoner al een tijd niet meer gebruikt.
Dat werd nog een extra 80 km omrijden. Via Londonderry en Colraine bereikten we ons doel voor deze dag, de badplaats Portrush. We zaten dus weer in het Verenigd Koninkrijk, in Noord-Ierland.

Op een grote parkeerplaats was een klein deel gereserveerd voor campers die er konden overnachten. Het zou £ 0.50 per uur gaan kosten. We hadden geluk de parkeermeter was versierd met een plakkaat: meter kapot, parkeren gratis; we hadden toch nog een keer geluk deze dag. Het zou ons ongeveer £ 9.00 zijn gaan kosten. We konden gebruikmaken van toiletten en een voorziening voor camperverzorging. Elektriciteit en water konden met lokaal verkrijgbare "tokens" worden betaald en worden afgenomen.
In het begin van de avond maakten we nog een wandeling over de boulevard in Portrush.

Portrush, camperplaats met een servicezuil

Donderdag, 25 mei 2017
Het was slechts een korte rit naar Dunluce Castle, of wat daar nog van over was. Met een doorzichtige smoes werd ons korting op de toegangsprijs door de neus geboord. Alle daken van het kasteel ontbraken, verder was het een aardig kasteel op een spectaculaire plek hoog op de rotsachtige kust. Er waren mooie foto's te maken, zowel van het kasteel als van de kust.

Dunluce Castle

Dunluce Castle

Dunluce Castle

Dunluce Castle

Kust bij Dunluce Castle

Enkele kilometers naar het oosten is de rotsachtige kust beroemd om zijn hoekige basaltstenen zuilen. Het was "Giant's Causeway" en het was moeilijk te bereiken. Met deze Hemelvaartsdag was het heel druk en er waren niet genoeg parkeerplaatsen opengesteld. We hebben onze camper meer dan een kilometer verderop langs de kant van een smalle weg geparkeerd.

In het bezoekerscentrum erkenden men wel de geldigheid van onze National Trust lidmaatschapskaart en we werden gratis toegelaten. Binnen de hekken bleek dat we zeker nog een anderhalve kilometer naar de basalten kust moesten lopen, een groot deel van de weg liep naar beneden.
De zuilen van basalt waren indrukwekkend, net als het aantal bezoekers. Met onze geldige lidmaatschapskaart mochten we gratis de terugtocht in een shuttle bus meerijden.

Onderweg naar de Giant's Causeway

Giant's Causeway, zuilen van basalt

Giant's Causeway

Giant's Causeway, selfy-rots

We hadden voor onszelf nog een attractie in petto. We reden naar een bomenlaan met de naam "Dark Hedges", bekend geworden door de film "Game of Thrones". In oktober 2017 is deze bomenlaan voor alle voertuigen afgesloten.
Het is een zeer indrukwekkende beukenlaan, die tweehonderd jaar eerder aangelegd was als oprijlaan voor een groot buitenhuis. Parkeren, dat deden we onder deze erg oude beuken. Helaas waren al een aantal zieke beuken verwijderd of flink onder handen genomen.

Dark Hedges

Dark Hedges

We hebben niet gewacht tot het zou gaan sneeuwen, want dan kun je helemaal mooie foto's maken.

De camperplaats die we hadden uitgekozen voor de overnachting voldeed niet. We zijn doorgereden tot net buiten de stad Antrim, op de grote parkeerplaats van een pub waren we welkom voor een overnachting. We kregen het advies in de verste hoek van de parkeerplaats te gaan staan, want er zouden die avond veel bezoekers komen. En die kwamen er, parkeerwachters begeleiden de bezoekers naar een parkeerplek. Het hele terrein was in een half uur helemaal vol gelopen. De bezoekers waren vrijwel allemaal wat oudere dames. Het werd ondanks de volle parkeerplaats een rustige avond.

Vrijdag, 26 mei 2017
Het parkeerterrein was helemaal leeg, terwijl wij lekker lagen te slapen, zijn alle bezoekers van de pub zonder herrie vertrokken.
We reden een heel stuk westwaarts, naar Beaghmore. Daar ligt in de heuvelachtige heidevelden een cluster van 7 steencirkels. De stenen zijn zijn niet imposant, maar de steencirkels zijn dat zeker wel. We vonden daar drie maal cirkels twee aan twee en een losse cirkel. De losse cirkel was een hoofdpijn cirkel de andere zes voelden goed tot heel goed aan. Behalve cirkels troffen we ook stenen in rechte lijnen aan en er waren kleine hopen losse stenen. Het was er lekker rustig, zodat we alles goed op ons in konden laten werken.

Beaghmore steencirkels

Beaghmore steencirkels en stenenrijen

Beaghmore steencirkels en stenenrijen

Beaghmore steencirkels

We wilden nog meer doen deze dag, maar het was een probleem om een betaalbare camping te vinden en dat had voor ons prioriteit. Daarbij kwam dat een aantal campings volgeboekt waren.
Via een camping die vol zat, kregen we het adres van een camping in Kilkeel, die voor ons nog een plekje had. Die hebben we voor ons laten vastleggen. Het was een kwartier verder rijden en we hadden onderdak voor twee dagen. Het was een camping met palmbomen. Wie had dat gedacht? Er was op afstand veel herrie en af en toe kwam lucht van turf langs waaien.

Zaterdag, 27 mei
's Nachts werden we bruut in onze slaap gestoord door een enorme herrie. De volgende ochtend werd ons duidelijk, dat een boer een groot deel van de nacht met meerdere tractoren aan het gieren was geweest. De stank was niet zoals die in Nederland is (ammoniaklucht), maar meer een lucht die leek op carboleum. Daar kan nooit een gezond gewas op groeien.
's Ochtends was de wind gedraaid, het regende en we hadden geen last meer van die vreselijk lucht. Het was een dag om even geen kilometers te maken. We bleven deze dag in Kilkeel.

Kilkeel, camping met palmbomen

Nettie maakte er een wasdag van. We konden beschikken over grote en goedkope wasmachines.