26-09-2014, dag 170
De controle aan de grens was weer intensief. Het begon met paspoortencontrole, begeleid met een serie strikvragen door een douanebeambte. Daarna moesten we met de auto door een röntgenmachine voor vrachtwagens rijden en er volgde een inspectie door een andere douanier van onze etenswaren. Bij het openen van wat kasten vonden ze de propaangasfles die ze op de röntgenfoto hadden gezien. Tijdens het tweede vraaggesprek werden allerlei aantekeningen gemaakt.
We hadden waarschijnlijk een degelijk verhaal en we mochten doorrijden.
Dat was een hele opluchting voor ons, want een eens afgegeven visum betekent niet dat iedere douanebeambte aan de grens je zal doorlaten. We werden toegelaten en daar waren we heel blij mee.
Belangrijk was, dat er niet opnieuw een 6 maanden geldigheid van de visa was ingegaan, zoals dat in het verleden gebeurde. De oorspronkelijke verloopdatum voor onze visa bleef staan.

In het stadje Omak in de Staat Washington vonden we een gemeentecamping, waar we kamp hebben gemaakt. We maakten kennis met onze buren, Ken en Evelyn, een gepensioneerd stel uit British Columbia. We hebben ons reisplan met hen doorgesproken en ze hebben ons wat todo-tips gegeven. Ken en Evelyn hadden tegen de Mexicaanse grens een huisje gekocht en overwinterden daar al een aantal jaren. Als we daar in de buurt zouden zijn, dan waren we van harte uitgenodigd.

Achter de camping stroomde een rivier en aan de andere kant van die rivier was een heel erg steile oever (62 graden). De helling was 69 meter hoog. Eens per jaar, tijdens de lokale "Stampede" (een soort rodeo-festival), rijden ruiters te paard de helling af, rijden dan een stuk door de rivier en rijden dan een klein stadion in voor de rest van de rodeofestiviteiten. De paarden die de helling worden afgejaagd, slaan regelmatig over de kop, breken benen of glijden op hun kont de helling af. Het is barbaars. Wat er met de ruiters kan gebeuren, dat laat zich raden. Ze noemen het niet voor niets een "zelfmoord race".
Het jaarlijkse festival was gelukkig al voorbij.

Helling voor de Suicide Race

27-09-2014, dag 171
Na een hartelijk afscheid van Ken en Evelyn, reden we door een indianenreservaat naar de Grand Coulee Dam. De rit erheen was bijzonder mooi.
Na het bezichtigen van de dam reden we naar Coulee City en langs het Banks Lake verder naar het zuiden.

Banks Lake

Banks Lake

Banks Lake

Banks Lake

We reden naar de "Dry Falls".
We waren beland in de zogenaamde "Channeled Scablands". In de tijd van een van de laatste ijstijden is er een ijswal ontstaan, waardoor erg veel smeltwater werd tegengehouden. Er ontstond een grote binnenzee achter deze ijswal. Deze ijswal is doorgebroken en een gigantische vloed (Missoula Floods) aan water en rotsblokken heeft zich een weg gebaand naar lager gelegen gebieden. Er zijn daardoor nieuwe ravijnen ontstaan en daar waar de Dry Falls nu liggen, zijn watervallen ontstaan van ruim 5 km breed. Deze waterstroom was eenmalig. Op deze plek lag een groot meer, zoals het Erie Meer en dat meer is waarschijnlijk door de watermassa weggevaagd. De aanwezige aarde op de rotsachtige bodem is destijds met al het water weggespoeld.

Dry Falls

Dry Falls, daar ging de watermassa naar toe

Voorbij de Dry Falls

Met deze enorme watervloed is een geweldige partij rotsblokken meegevoerd. Op sommige plaatsen is dat een laag van ruim 20 meter rotsblokken geworden. In sommige velden zijn nu nog de bovenste rotsblokken zichtbaar. Het geheel heeft een geweldige indruk op ons gemaakt.

De nog zichtbare rotsblokken van een 20 meter dikke laag losse rotsblokken

28-09-2014, dag 172
We reden in zuidelijke richting naar het "Potholes State Park". In dit park bevonden zich ronde en erg diepe gaten die zijn ontstaan in de tijd van de grote ijswaldoorbraak. Door regenval van de laatste maanden stond er zoveel water, dat er geen Potholes zichtbaar waren, dat was jammer.
Bij een stop op een uitkijkpunt hoorden we schoten, het was niet eens zo ver weg. We voelden ons daar niet veilig en we zijn direct verder gereden.
Bij een plek met een mooi uitzicht over de Columbia River zagen we een historisch doorwaadbare plaats, waar ooit kolonisten met hun huifkarren doorheen zijn gereden. Op een gedenksteen lazen we het trieste verhaal van een verloren indianenstam (zie foto).

Columbia River met de doorwaadbare plaats

Het trieste verhaal over de Wanupums

Ons volgende doel was Mount Rainier NP. Onderweg daar naar toe konden we de vulkaan Mt. Rainier al van verre zien. Dat was een erg indrukwekkend gezicht in een prachtige bosrijke omgeving.

Vulkaan Mt. Rainier

Vlak voor het National Park hoopten we een camping te vinden, maar die lag in het park en dat betekende de aanwezigheid van beren met de daarbij horende passende maatregelen. Daar hadden wij geen zin in, dus zochten we verder naar een andere camping. Dat viel niet mee. We vonden een aantal campings die gesloten waren. Vlak voor het vallen van de duisternis vonden we in een recreatiepark van Mossy Rock een kampeergelegenheid. Het Mt Rainier NP hebben we uiteindelijk overgeslagen. Het uitzicht dat we hebben gehad op de vulkaan was voor ons voldoende. Van dichtbij kon dat uitzicht nooit zo mooi zijn. Wat we wel in dat park zagen, was de aanwezigheid van afhangende mosslierten aan de boomtakken. Enkele dagen later zouden we dat ergens anders in veel grotere mate tegenkomen.

29-09-2014, dag 173
Vanuit Mossy Rock moesten we een eind terug rijden en dan afslaan naar het noorden. We wilden de Mt. Rainier Railroad in het stadje Mineral bezoeken. Het was maandag, dus was de spoorlijn gesloten, net als het museum.

Mineral, WA: oude wagons, rijtuigen en een caboose

In het stadje Elbe vonden we een permanent geparkeerde "3-truck Heissler" stoomlocomotief. Deze locomotief stond er zwaar verwaarloosd bij. Er ontbraken onderdelen zoals de aandrijfassen naar de twee achterste wielstellen. Het was een triest gezicht, want deze locomotief maakte deel uit van een uniek stukje geschiedenis uit de tijd van de eerste houthakkersspoorlijnen. De aandrijving van deze locomotief was speciaal gemaakt om hele korte bochten te kunnen rijden. Oude rijtuigen in Elbe waren omgebouwd tot motelkamers.

Elbe, WA: 3-Truck Heissler stoomlocomotief

Elbe, WA: 3-Truck Heissler stoomlocomotief

Elbe, WA: 3-Truck Heissler stoomlocomotief, close up

Motelkamers in oude treinrijtuigen

GeoCruiser ontmoet de 3-Truck Heissler

Na het uitstapje in Elbe reden we naar de Pacific-kust. Het had de hele rit naar de kust geregend en nadat we een camping hadden gevonden, trok de hemel open en brak de zon door. Nadat we kamp hadden gemaakt zijn we even naar het strand gelopen. Er lag een duingebied van ongeveer 500 meter breed. De duinen waren niet erg hoog. Het gebied is daardoor erg tsunamigevoelig. Met deze zeewering waren we niet blij, vooral omdat het kampeerterrein onder zeeniveau lag. Voor één nacht was dat wel te doen. We zouden daar nooit willen wonen.

30-09-2014, dag 174
Na een paar uur rijden, deels vlak langs de Pacific Ocean, bereikten we het Olympic National Park. Onderweg zijn we nog even uitgestapt en zijn we het strand opgelopen, waarschijnlijk was dit de meest westelijk plek van deze hele reis. Het was opvallend hoeveel drijfhout er op het strand lag, het waren vrijwel allemaal grote boomstammen, die via de rivieren in zee zijn terecht gekomen.

Pacific Ocean, GeoCruiser at the Pacific

Pacific Ocean, drijfhout

In het Olympic NP, in het Hoh-regenwoud, hebben we onze ogen uitgekeken. We zijn vaker in een gematigd regenwoud geweest, maar zo mooi als hier hebben we het nergens anders gezien. Het was er zo nat dat mossen, varens en andere vochtminnende planten er heel goed konden groeien en zelfs op andere planten groeiden. Zelfs het water in de beken leek natter dan ergens anders, want de plantengroei was er net zo weelderig als in het bos.
We waren in een regenbos en pas na onze wandeling begon het te regenen.

Olympic NP, Hoh rain forest, afhangende mossen vlak boven een riviertje

Olympic NP, Hoh rain forest, afhangende mossen vlak boven een riviertje

Olympic NP, Hoh rain forest, paddestoelen

Olympic NP, Hoh rain forest

Olympic NP, Hoh rain forest, planten groeien op planten waar planten op groeien

Olympic NP, Hoh rain forest

Olympic NP, Hoh rain forest	Olympic NP, Hoh rain forest

Olympic NP, Hoh rain forest

Olympic NP, Hoh rain forest	Olympic NP, Hoh rain forest

Olympic NP, Hoh rain forest	Olympic NP, Hoh rain forest

Olympic NP, Hoh rain forest

We waren erg blij dat we de adviezen van anderen hebben opgevolgd en dat we naar het Olympic NP zijn geweest. Het was de duizend kilometer omrijden zeker waard.

01-10-2014, dag 175
We hebben de reis naar het zuiden voortgezet. De temperaturen langs de kust waren al te laag om nog lekker buiten te kunnen zitten. We kozen er voor verder landinwaarts naar het zuiden te rijden, omdat het daar een stuk aangenamer was.

04-10-2014, dag 178
Op deze warme dag reden we naar het "Crater Laker NP" in de Cascade Range gebergte in Oregon. Na een prachtige rit door beboste bergen kwamen we op ongeveer 1900 meter hoogte bij het Crater Lake aan. In het kratermeer lag weer een jongere krater. Vanaf een aantal uitkijkpunten hebben we wat foto's gemaakt. Wat was dat mooi.
Na dit indrukwekkende bezoek zijn we doorgereden naar een camping in de buurt van Medford, dichtbij de grens met Californië.

Crater Lake NP, een vulkaan in een vulkaanmeer

Crater Lake NP, panoramafoto

Crater Lake NP

Crater Lake NP, Rogue River

05-10-2014, dag 179
Door onverwachte ontwikkelingen moesten we een moeilijke beslissing nemen. We moesten onze reis naar Zuid-Amerika afbreken, we zouden terugkeren naar Nederland. We besloten onze kampeerauto met ons mee te nemen en te verschepen naar Europa.

We hebben via e-mail een offerte aangevraagd voor de verscheping van onze auto van Halifax naar Rotterdam of Hamburg. Het zou een verscheping naar Hamburg worden.

In Medford hebben we de carterolie te laten verversen. Bij Pennzoil hadden ze niet de goede filter. We zijn verwezen naar Napa Auto Parts, verderop in de straat. Daar hadden ze de filter ook niet maar na een tijdje zoeken vonden ze via Ebay de goede filter. Deze moest uit Portland OR komen en die kon de volgende ochtend daar in de winkel zijn. We hebben de filter laten bestellen, we moesten tenslotte een nieuwe carteroliefilter hebben.

07-10-2014, dag 181
Bij Napa lag de bestelde oliefilter klaar, daarna reden we terug naar Pennzoil waar ze ons graag zagen komen. De mannen daar waren flink onder de indruk van onze Land Cuiser. Ze noemden onze GeoCruiser een "Odd Ball".
Voor de gebruikers van HZJ78 1999-2006 de filter is: Gold oil filter nr. 7254 van NAPA Auto Parts.
Om half elf reden we uit Medford weg. Het heeft wat langer geduurd dan we hadden gedacht, we wilden deze dag een flinke afstand overbruggen.
We moesten in enkele weken tijd een afstand van 6200 km naar Halifax overbruggen.

Trekvogels vliegen naar het zuiden

We reden door het achterland van Oregon en Nevada naar Winnemucca, naar de Interstate 80 snelweg. Het werd een lange tocht, als het aan onze GPS had gelegen, dan hadden we in plaats van 575 km nog eens 350 km extra gereden. We hadden een weg gekozen die 's winters gesloten kon zijn en dat mocht niet volgens onze navigatie. Maar het was boven de 25° Celsius, er lag dus weinig sneeuw.
Net toen het donker was geworden, kwamen we Winnemucca binnenrijden.

Door het achterland van Oregon en Nevada

Door het achterland van Oregon en Nevada

09-10-2014, dag 183
Deze dag zijn we een half jaar onderweg.
We reden over de zoutvlaktes bij Bonneville en langs het Great Salt Lake. Dat was de tweede keer deze reis. Enkele maanden eerder reden we van zuid naar noord en deze dag reden we van west naar oost. De hoogste bergpas deze dag lag op 2330 meter. In de bergen net voorbij Salt Lake City hebben we prachtige herfstkleuren gezien.

Wendover NV, uitzicht over de zoutvlakte richting Bonneville

Merkwaardige luchtlagen bij Salt Lake City

Herfstkleuren in de Rocky Mountains

Herfstkleuren in de Rocky Mountains

Herfstkleuren in de Rocky Mountains

In Lyman vonden we een camping. Officieel was deze gesloten maar we konden ons registreren en uiteraard mochten we ook betalen. Het toiletgebouw was open en schoon.
Na ons kwam een jong Tsjechisch stel op de camping, we hebben even staan babbelen. Ze kwamen uit Praag en bezochten delen van Canada en de USA.

10-10-2014, dag 184
Het Tsjechische koppel had de afgelopen nacht kou geleden. De temperatuur zal vlak boven het vriespunt zijn geweest. Ze kampeerden in een tent, ze hadden geen goede kampeerspullen en hun autoverwarming was kapot. Dus onderweg moesten ze het van de zon hebben.
We reden over de laatste bergruggen van de Rocky Mountains op hoogtes boven de 1900 meter met uitschieters tot 2450 m hoogte. Nadat we de Rockies verlaten hadden, reden we de prairies in.

Onderweg zagen we eindeloze treinen, soms met 5 locomotieven

12-10-2014, dag 186
De lange ritten door de prairies waren saai, maar dat wisten we van te voren. Goede muziek doet dan wonderen.
Deze rit eindigde dicht bij de oevers van de Missouri rivier. Er stond daar een koude wind. De weerberichten gaven aan dat we de volgende dag de rand van een stormdepressie zouden bereiken.
We waren eerst van plan hier een dag te blijven staan om weer even rust te kunnen nemen. Met regen en storm gingen we liever rijden. Op de camping hebben we een hapje eten gegeten in het restaurant. Het was fijn om een keer niet zelf te hoeven koken.

13-10-2014, dag 187
Het had flink geregend, zuidelijk van ons was die grote stormdepressie. Dat gaf onderweg heel veel regen. Vrijwel de hele route stonden de ruitenwissers op de hoogste snelheid. De rit was inspannend en we hebben onderweg weinig anders gezien dan heel veel water en strepen op de weg.
We kwamen aan op een camping die wel open was voor zelfregistratie; er was geen personeel aanwezig.

14-10-2014, dag 188
In de stromende regen hebben we onze kampeerauto ingepakt en zijn we weer verder naar het oosten gereden. Het begon steeds harder te regenen en als we door plassen heen reden dan sloeg het water in massieve watergolven over het dak heen. Op de rondweg van Chicago was er vanwege het slechte weer een vrachtwagen van de weg geschoten, gelukkig niet aan onze kant van de snelweg. Het gevolg van dit ongeluk was een gigantische file met daarin nog drie andere aanrijdingen. Wij konden redelijk vlot doorrijden. Het weer klaarde aan het eind van de middag op en het werd droog. De temperatuur liep toen snel op naar 18° Celsius.

15-10-2014, dag 189 We waren terecht gekomen op een schiereiland in het Erie Meer. Achteraf gezien was dat niet handig. Het was een watersportgebied en het watersportseizoen was voorbij. De camping die we zochten lag op het puntje van het schiereiland en bleek gesloten te zijn. Op de terugweg zagen we dat een andere camping nog wel open was. Net voor het vallen van de duisternis hadden we kamp gemaakt. Deze dag was de derde dag tijdens onze reis naar het oosten dat we de klok een uur moesten doordraaien.

16-10-2014, dag 190
Het werd een lange dag, we begonnen eigenlijk met een trage start en we reden ongeveer 450 km. Tijdens de tweede helft van de rit kwamen we over de eerste bergruggen van de Appalachian Mountains. De herfstkleuren waren onvoorstelbaar mooi. Helaas regende het weer heftig en als het droog was, dan bleef het grijs weer, jammer.

17-10-2014, dag 191
Het was eindelijk weer een droge dag. Na een paar uur rijden, deden we boodschappen en we verwenden onszelf op een lekkere café-mocca en een lekker hapje.
Ons zitvlees begon bijna rauw aan te voelen. We hebben berekend dat het na deze dag nog vier dagen rijden was naar Halifax. We hebben de 4500 km volgemaakt, sinds onze beslissing de reis af te breken. Het zag er naar uit dat de reis van oost naar west korter was dan de berekende 6200 km. De camping die we zochten bleek niet meer te bestaan. We verloren veel tijd met zoeken. Daardoor bereikten we pas tegen de duisternis een andere camping, die nog open was.

Boerderij in de herfst

Herfstkleuren

18-10-2014, dag 192
Via een aantal turnpikes (tolwegen) zijn we in de staat Maine terecht gekomen, dit was de laatste staat die we in de USA bezochten. Vanaf drie uur zochten we naar een camping en pas om half acht vonden we een camping die nog open was. Het was inmiddels donker geworden. Het viel ons op dat er op het platteland vrijwel geen straatverlichting was.

Appalachian Mts, herfstkleuren

Appalachian Mts, herfstkleuren

Onderweg hadden we getankt en Rob haalde eventjes de kassabon binnen bij de kassa. Natuurlijk had de vrouw achter de kassa onze vreemde auto gezien en ze vroeg waar we vandaan kwamen. Rob vertelde dat we uit Holland kwamen en hij vertelde waar we in de USA waren geweest.
Nog geen drie minuten later liep Nettie na een toiletbezoek langs de kassa en ze hoorde het verhaal van Rob, verteld door de vrouw achter de kassa tegen een andere klant: ze hadden de auto naar Amerika verscheept en ze kwamen uit Zweden. Nee, haakte Nettie gelijk in, we komen uit Holland. De vrouw keek beteuterd en begreep het niet helemaal.
Hoe ze nu aan Zweden kwam, dat is ons een raadsel. We weten dat de aardrijkskundekennis van de gemiddelde Amerikaan niet best is. Het zal waarschijnlijk de snor van Rob zijn geweest, die indruk heeft gemaakt. Waarschijnlijk was het de gelijkenis van de snor van Rob met de snor van de "Swedish Chef" uit de Muppet Show. Dat verhaal hadden we al vaker gehoord, maar wat een gedachtenwereld was dat.

19-10-2014, dag 193
Het was een ijzige nacht zonder dat het vroor. Gelukkig lagen we ieder in twee slaapzakken. De rit naar de Canadese grens was een droge rit en halverwege de middag bereikten we het grensstadje Calais. We hebben daar een hotel opgezocht. Zover onze informatie reikte, waren er geen campings meer open in de richting van Halifax. We hadden een comfortabele kamer.

20-10-2014, dag 194
We hebben van de luxe in het hotel genoten. In Calais hadden we de avond ervoor een Chevy Blazer op rupsbanden gezien, die moesten we nog even fotograferen.

Calais, ME, een oude Chevy Blazer op tracks

We hebben geprobeerd zoveel mogelijk diesel van het overgebleven cash-geld te kopen, maar we hielden nog wat dollars over. Die konden nog van pas komen als we met het vliegtuig een tussenstop in de USA moesten maken.
De grensovergang naar Canada gaf geen problemen. Op een carpoolplaats lieten we het overgebleven drinkwater weglopen, we waren bang dat de waterinstallatie kon kapot vriezen.
Bij het binnenrijden van Moncton, ons einddoel van de dag, zagen we een afvalrecyclingbedrijf. Hier hebben we de overgebleven butagastankjes ingeleverd. Deze gastankjes mochten niet mee op de boot. De propaangasfles hebben we later weggeven, omdat het ongeveer $100,- kostte de tank te laten legen en schoon te laten maken (verplicht bij verscheping). De tank was toch niet bruikbaar in Europa vanwege de aansluiting.
We hadden snel een goed hotel gevonden.

21-10-2014, dag 195
Onderweg van Moncton naar Halifax stopten we nog voor een winkel met Indianensouvenirs, maar dat was geen succes. Tijdens deze rit over Nova Scotia zagen we mooie herfstkleuren in velden met bosbessenstruikjes.
Het was onze laatste lange rit op het Amerikaanse continent.

Nova Scotia met een veld bosbessenstruikjes in de herfst

De eerste nacht in Halifax sliepen we in een hotel dichtbij het centrum van de stad. Op advies van de receptionist van het hotel zijn we een paar straten verderop in een pub wat gaan eten. Het was er erg druk, dat was een goed teken. Het eten was er goed.

22-10-2014, dag 196
Voor de rest van ons verblijf in Canada hebben we op 25 km afstand van Halifax in een mooi merengebied een ruim en comfortabel appartement kunnen huren.
Het was de beneden-etage van een buitenhuis met uitzicht op een groot meer. We zaten daar midden in de natuur. We werden er hartelijk ontvangen door de gastvrouw en gastheer. Het was een mooi vooruitzicht om hier nog negen dagen te kunnen logeren.
Onze kampeerauto stond er veilig, ver van de weg af.

23-10-2014, dag 197
We hadden nog wat klussen te doen. Onze gasfles die we in Calgary hebben gekocht hebben we weggegeven aan onze gastheer. Deze zou de fles gebruiken voor z'n gasbarbecue.

Appartement aan het meer

Uitzicht over het meer

Het kleine gasflesje naast een grotere broer

We hebben alle etenswaren uit de kampeerauto gehaald en deze hebben we de laatste week in het huisje opgemaakt. We hadden een wasmachine en droger tot onze beschikking, zo hebben we onze kleding, slaapzakken en lakenzakken schoon kunnen inpakken.
De grote aluminiumkist die we de hele reis op het dak van onze GeoCruiser hadden staan, hebben we leeg gemaakt. Want de kist moest uiteindelijk in de auto worden gezet. De drinkwaterinstallatie hebben we leeg laten lopen.
We hebben alle tijd gehad om de auto klaar te maken voor de verscheping naar Hamburg. Een belangrijke klus was het reinigen van de buitenkant van de kampeerauto. We reden daarvoor naar een "Rubber Duck" vestiging, waar we zelf in een wascabine de kampeerauto onder hoge druk konden wassen en schoonspuiten. We wilden niet het risico lopen een hoge rekening voor autoreiniging te krijgen van het verschepingsbedrijf in de haven.
Tussendoor hebben we in Halifax nog wat souveniers gekocht en langzamerhand afscheid genomen van de stad Halifax. Het is een stad die we goed hebben leren kennen en waarderen in de weken dat we er zijn geweest.
Nadat we de auto hebben herpakt en klaargemaakt voor de verscheping, bleef er alleen alleen nog wat handbagage over voor de vliegreis naar Nederland.

29-10-2014, dag 203
In de binnennstad van Halifax hebben we de verschepingspapieren geregeld bij onze verschepingsagent. Daarna hebben we, aan de andere kant van de stad, onze GeoCruiser in de haven ingeleverd en achter de douanehekken achtergelaten.
We waren weer zonder vervoer en een taxi heeft ons teruggebracht naar ons onderkomen aan het grote meer.

30-10-2014, dag 204
Dezelfde taxichauffeur bracht ons de volgende dag naar Halifax International Airport. Halverwege de avond verlieten we Canada. We vlogen met Iceland Air, dat hield in dat we een tussenstop zouden maken in Reykjavik, de hoofdstad van IJsland.

Coördinaten van Kevlavik International Airport te Reykjavik, IJsland

Het was midden in de nacht dat we de tussenlanding maakten en na twee uur zouden we verder naar Amsterdam vliegen. Er was te weinig tijd om het vliegveld van Reykjavik even te kunnen verlaten, maar midden in de nacht was er toch niets van de omgeving te zien.

31-10-2014, dag 205
Na twee goede vluchten kwamen we midden op de dag aan op Schiphol. We waren erg blij dat we werden afgehaald.

Omdat we hals over kop naar Nederland terugkeerden hebben we ons niet goed kunnen voorbereiden op deze nieuwe fase in ons leven. We hadden namelijk geen huis meer om naar terug te keren. Voor de eerste anderhalve week hebben we in onze oude woonplaats een huisje kunnen huren, die we als uitvalsbasis konden gebruiken tijdens onze zoektochten naar een permanent woonhuis. We wilden in de toekomst een appartement huren.

03-11-2014
We waren al een paar dagen terug in Nederland; onze GeoCruiser is uit Halifax vertrokken.

Halifax, de route van de boot waarmee de Geocruiser werd verscheept

15-11-2014
We hebben een mail gekregen met de melding dat onze kampeerauto in Hamburg op de kade stond. De terugreis van onze GeoCruiser is volgens plan verlopen.

20-11-2014
Wij zijn met de trein naar Hamburg gereisd om de kampeerauto in de haven op te halen. De reis met de trein verliep voorspoedig. In Hamburg reden we met openbaar vervoer naar het hotel waar we op de heenreis in mei ook hebben gelogeerd. 's Avonds hebben we in een gezellige pub lekker kunnen eten.

Hamburg, Spreehafen

21-11-2014
We hebben onze kampeerauto afgehaald op dezelfde kade waar we de auto zeven maanden eerder hebben achtergelaten. De auto heeft de zeereis goed doorstaan en zag er prima uit.
Omdat we een paar dagen te laat waren met het afhalen van de kampeerauto moesten we voor twee dagen havenopslag betalen. We betaalden €13,76 voor de havenopslag cash. Twee dagen parkeren in de meeste steden is duurder.
Met behulp van onze navigatieapparatuur vonden we al snel onze weg de stad uit. Nadat we hebben volgetankt kon de rit naar Nederland beginnen

We hebben een hele mooie reis door Canada en de Verenigde Staten gemaakt; de reis duurde ongeveer zeven maanden. We hebben fantastisch mooie natuur gezien, hele lieve mensen ontmoet, bijzondere avonturen beleefd en heel veel geleerd. We hebben dat deel van Noord-Amerika meegemaakt, waar we naar op zoek zijn geweest.

Route door de staten Washington, Oregon en Nevada

Overzichtskaart van de hele reis door Canada en de USA

Hoogteprofiel van de hele reis; de grootste hoogte was 9,373 ft = 2.856 m