Dinsdag, 1 november.
We waren vroeg opgestaan. Deze dag wilden we de steenpiste rijden van Zagora naar Merzouga. Dat zou enkele dagen in beslag nemen. We zaten nog aan het ontbijt toen een automonteur op de camping alle 4×4 auto's bekeek. Hij vertelde dat we met onze GeoCruiser niet de piste op zouden kunnen, want dan zouden we problemen krijgen met de achtervering. Het zou dan zelfs mogelijk kunnen zijn dat het chassis op bepaalde plekken zou kunnen breken. We wisten dat ons bladveren achter waren doorgezakt en dat zoiets niet ideaal was, maar breken .. dat wisten we niet. Door de nieuwe en zwaardere achterbumper en de extra reservewielen kreeg de vering het nog meer te verduren dan anders. Hij bood ons aan om voor 1800 Dirham (€180) een extra veerblad in te passen en de andere veerbladen extra te krommen. Rob is met hem meegegaan naar de garage om te kijken hoe het er uit zag. We hebben het aanbod geaccepteerd, want voor deze prijs heb je thuis niet eens het arbeidsloon en in Marokko heb je voor die prijs de onderdelen erbij. Van andere klanten hoorden we dat, Ali en Saïd Nassir, de eigenaars van deze garage als mecaniciën in rally's hebben meegereden met Sebastien van sv4x4.com in Lyon, waar we onze achterbumper hebben gekocht.

Zagora, garage van Ali en Saïd Nassir	Oververmoeide bladveren van GeoCruiser

Beugels werden doorgeslepen	Nieuwe beugels werden ruimer gemaakt

Bladveren extra krom slaan doe je op straat	Extra bladveer en krommere bladveren

De hele aanpassing heeft vier uur geduurd en dat was bijna twee keer zo lang als voorgerekend. Uiteindelijk staat de GeoCruiser 6 cm hoger op de achterpoten. Zo ziet de auto er veel beter uit. Als tijdens de verdere voorbereidingen voor onze grote reis onze LandCruiser alle aanpassingen heeft gehad, dan laten we de vering van de auto helemaal onder handen nemen.

Nadat de auto klaar was, heeft Rob een blokje om gereden en heeft men de bouten en moeren nog eens nagelopen en aangetrokken. Bij de laatste inspectie vond de monteur dat de kogelgewrichten van de aandrijfassen op de voorwielen (fuseekogels) te veel vet verloren. Dit zou ook een probleem kunnen worden op de pistes. Tijdens de laatste APK was daar al een opmerking over gemaakt. Maar verschijnsel is hier in Marokko groter geworden dan verwacht. Voor 1750 Dirham konden zij de versleten keerring vervangen, vet vervangen en de hele klus klaren. We vonden het wijs om ook deze aanpassing aan de auto te laten doen. Als blijk van vertrouwen wilden ze de klus van de bladveren niet direct afrekenen.
Dus de volgende ochtend moest Rob met de GeoCruiser terug naar de garage.

Het doel van deze reis is ten slotte uit te vinden wat de zwakke plekken in de voorbereiding van onze grote wereldreis zijn. Die komen er dus inderdaad uit.

Europeanen trekken de aandacht	Nog meer aandacht

Camping "Les Jardins de Zagora", restaurant	Camping "Les Jardins de Zagora"

woensdag, 2 november 2011
Negen uur, was Rob weer bij de garage van Ali en Saïd Nassir. De monteurs stonden al klaar voor de GeoCruiser. De voorwielen gingen eraf en alles wat op de voorassen vast zat, ging los. Er kwamen liters zwart vet vrij. De voorassen werden verwijderd en uiteindelijk de fuseekogels ook. Het bleek een grote klus te zijn. Er werd constant met twee of drie man aan de auto gewerkt. Er werden 3 potten met een liter vet gehaald en er werden leren pakkingen aangeschaft. Na het loshalen van de onderdelen werd alles grondig schoongemaakt. Het bevestigen van de belangrijkste onderdelen deed Ali, de baas, zelf. Dat was wel een geruststellend idee. Alle onderdelen, waaronder een flink aantal kogellagers werden op hun functioneren gecontroleerd en weer op hun plaats gemonteerd.
Nadat de voorassen klaar waren, werd er een lasser bij gehaald, die de uitlaat achter de achterste demper heeft vast gelast. Verder werden de smeerpunten van de grote cardanas met vet vol gezet en de auto was klaar.
De GeoCruiser was klaar voor de pistes.

Fuseekogel met lekkende pakking	Fussekogel, alles is los

Onderdelen schoon maken	Nieuwe pakking

Schone fuseekogel	Fuseekogel vol vet

Om vier uur reed Rob weer terug naar de camping. Nettie had de hele dag alleen gezeten op de camping. Gelukkig had de eigenaar van de camping haar weer wat aandacht geschonken en voor thee gezorgd, net als de dag ervoor. Maar Nettie wilde niet nog een dag alleen achterblijven. Als er nog meer aan de auto moest gebeuren dan zou ze meegaan. Maar de auto was klaar en we waren weer samen.

Donderdag, 3 november 2011
Wij hadden weer zin in een rit en de auto was er dus klaar voor. We hadden ons zelf nog de route beloofd van N'kob (Nekob) naar Boumalne du Dades. Om twaalf uur waren we in N'kob en vonden we het begin van de moeilijkste piste die we ooit hebben gereden. Het werd een prachtige en erg taaie rit en in het begin konden we soms nog snelheden van wel 25 km per uur halen maar later ging de snelheid omlaag naar 5 - 8 km per uur. De steenpiste werd steeds ruiger en moeilijker. Waar normaal een route door de lagere delen van een bergrug is aangelegd, gingen we hier over de toppen van de bergen en de grootste hoogte van deze dag lag op ruim 2200 meter. Gelukkig hebben we de tijd genomen om alle moeilijke passages op een rustige manier te rijden. Sommige moeilijke passages hebben we in "low gear" gereden. Regelmatig hebben we foto's gemaakt om vooral ook niet te vergeten welke zware route we deze dag reden.
We hebben ervan genoten.

Onze Geocruiser heeft de zware tocht van deze dag met vlag en wimpel doorstaan. Het vertrouwen in onze GeoCruiser is weer een stuk gegroeid en we hebben nog meer waardering voor onze GeoCruiser gekregen. Ook de banden hebben het geweldig gedaan.

In de avondschemering kwamen we aan op onze plaats van bestemming in Boumalne du Dades.

Piste N'kob - Boumalne du Dades	Piste N'kob - Boumalne du Dades

Piste N'kob - Boumalne du Dades	Piste N'kob - Boumalne du Dades

Piste N'kob - Boumalne du Dades	Piste N'kob - Boumalne du Dades

Piste N'kob - Boumalne du Dades	Het lijkt bijna op trappen rijden

De top is bereikt van "Tizi-n-Tazazert"	Piste N'kob - Boumalne du Dades

Piste N'kob - Boumalne du Dades	Dorpje diep in de bergen

Einde piste N'kob - Boumalne du Dades

Zoals wel vaker tijdens deze reis door Marokko waren we opnieuw de enige kampeerders en we hadden camping "Soleil Bleu" voor ons alleen. Misschien is dat maar goed ook want de voorzieningen zijn meestal zeer karig. Op deze camping was er zowaar een mooi toiletgebouw, maar er was maar één zittoilet en de rest was hurktoilet.

Nadeel van deze camping was dat we binnen driehonderd meter van vier grote zendmasten voor communicatie stonden. Door de GeoCruiser zo te zetten dat het hooggeklapte dak ons zou afschermen tijdens het slapen, hadden we er geen last van. Rob krijgt anders last van hoofdpijn en druk op de oren.

Camping "Soleil Bleu"	Camping "Soleil Bleu"

Het weer is tot nu toe goed geweest. We hebben alle dagen in een T-shirt kunnen lopen en alleen 's avonds trokken we een trui aan. Deze avond was het flink afgekoeld en we kozen ervoor in de auto in plaats van buiten te gaan zitten. Er was een harde koude wind opgestoken.

Vrijdag, 4 november.
Eén van de hoogtepunten van iedere Marokko-reis is een bezoek aan de Dades-kloof. Dus dat was deze dag onze bestemming. Het werd een mooie rit die langs de rivier de Dades de Hoge Atlas in leidde. Er waren prachtige rotsformaties te zien onderweg en verder viel de Dades-kloof een beetje tegen. We zijn tijdens onze reizen verwend geraakt.
Zware wolken boven de Hoge Atlas weerhielden ons om verder onze weg te vervolgen. We hoefden ook niet meer zo nodig steenpistes te rijden, want de auto voldeed aan onze verwachtingen. We weten wat we aan onze auto hebben, dat is steeds één van de belangrijkste doelen van deze reis geweest.

Boumalne du Dades, modern	Boumalne du Dades, oud

Langs rivier Dades

Naar de Dades kloof	Dades kloof met Kashba

Dades kloof	Dades kloof

Dades kloof	Na de Dades kloof