Vrijdag, 21 oktober 2011,
Na een was- en klusjesdag in Tafraoute is deze dag een dag van luieren en veel lezen. Het is er voor Rob nog niet eerder van gekomen om tijdens deze reis een boek op te pakken.
Het weer blijft geweldig en de temperaturen zijn nog tegen de 30° C.

Op zaterdag zijn we met de taxi naar Tafraoute gegaan. Hier hebben we wat gewinkeld en rondgekeken. We hebben ons laten meetronen naar een Berber-museum, dat ook fungeerde als tapijtenhandel. We wisten dat dit de manier was van toeristen overhalen om iets te verkopen. Gelukkig was het vrijblijvend en is men hier in de Anti-Atlas veel minder opdringerig. Gastvrij als men hier is, werden we getrakteerd op een kopje muntthee. Als je uiteindelijk het verkoopverhaal en de gastvrijheid hebt ervaren, dan kun je zonder vervelende gevoelens toch weer verder lopen. We hebben wel beloofd reclame voor ze te maken.

Dezelfde man die ons op straat had aangesproken heeft ons nog een coöperatieve onderneming laten zien en hij heeft verteld wat daar gedaan werd. Het was een bedrijfje/winkel waar vrouwen het hele proces van verwerken van de argannoten laten zien. Je ziet het kraken van de noten, het pellen van de zaden (amandelachtig), het malen van de zaden onder een maalsteen en uiteindelijk konden we de gezuiverde olie proeven. De olie kan worden gebruikt bij de maaltijdbereiding maar ook bij huidverzorging. De olie smaakte heerlijk op een stukje brood. We hebben er een halve liter van gekocht. Dat was niet goedkoop. Deze argannoten zouden volgens het verhaal alleen in Tafraoute voorkomen, maar we hebben de vele borden met reclame voor de arganolie ook in het Ourika-dal gezien in de Hoge-Atlas. Nettie heeft er ook nog een paar stukken heerlijke zeep kunnen kopen.

Cactus met vruchten	De lekkerste blaadjes ...

Tapijthandel "La Maison Touareg"	Tapijten

Tafraoute	Tafraoute

camping "L'Arganier d'Ammeln"	Camping, detail

Onderweg kwamen we de eigenaar van een camping tegen die ons eerder al had gevraagd naar zijn tapijtenhandel te komen, maar daar konden we ons onderuit praten. Eén tapijtenverhaal is genoeg.
Aan het eind van de ochtend kochten we nog wat verse groenten en brood en we dronken nog een kopje koffie op een terras. Het bijhorende toiletbezoek is over het algemeen hier in Afrika geen pleziertje. Dat gold ook voor deze zaak.
Na de koffie wilden we weer naar de camping, maar de siësta was intussen aangebroken en misschien konden we bij het ziekenhuis een taxi vinden, maar we vonden geen ziekenhuis, ondanks de borden en een taxi konden we helemaal vergeten. Dus liepen we de vierenhalve kilometer terug. Dat was wel weer eens fijn en omdat we de schuld hadden gekregen dat we de kou uit Europa hadden meegenomen, liepen we te genieten van de zwaar bewolkte lucht. Het bleef gelukkig droog, het werd een fijne wandeling en de beweging deed ons goed.

's Avonds hebben we in het restaurant van de camping weer een Tajine gegeten, nu met abrikozen, pruimen en amandels. We hebben weer heerlijk gesmikkeld.

zondag, 23 oktober
Het werd weer eens tijd een stukje te gaan rijden. Het stadje Tata was deze keer ons doel.
Steeds als we een stad of groot dorp ingaan of verlaten is er een politiecontrolepost. Veel auto's worden daar aangehouden en dan moet de kofferbak open. Wat de politie zoekt is ons een raadsel. Verraderlijk zijn de spijkermatten die ze zo onder je auto kunnen trekken al je langs komt rijden. Wij worden steeds weer netjes doorgelaten; met een grote gele kist op het dak vallen we zoveel op, dat we waarschijnlijk daarmee aangeven, dat we niets te verbergen hebben.
Dat was nou net onze opzet.

Via het stadje Igherm en een verkeerd ingeslagen weg reden we naar Tata. We waren van plan een andere route te nemen, eentje die ons was aangeraden, maar gelukkig reden we een omweg. Deze niet geplande route langs de berg Djebel Tanamrout was grandioos mooi. De bergruggen en bergen hebben daar prachtig gebogen, gekrulde en verticale steenlagen. Veel aardlagen zijn er groen van kleur. We hebben de auto tientallen keren gestopt om foto's te maken. We hebben zelden zo'n mooie autorit meegemaakt. Het eerste deel van de route ging over slecht geasfalteerde wegen, over bergen van ca. 2000 meter hoogte, deze slechte wegen hadden meer weg van een steenpiste dan van een asfaltweg.
We reden de hele dag achter regen aan; we hielden het droog.

Anti Atlas	Anti Atlas

Anti Atlas	Anti Atlas, gekrulde aardlagen

Omweg Igherm naar Tata, gekrulde aardlagen	Omweg Igherm naar Tata, gekrulde aardlagen

Igherm naar Tata, gekrulde aardlagen

Igherm naar Tata, gekrulde aardlagen

Igherm naar Tata, gekrulde aardlagen

Igherm naar Tata, gekrulde aardlagen

Igherm naar Tata, gekrulde aardlagen

Aan het eind van de middag kwamen we aan op een volle camping Municipal en we vonden er een plekje naast twee andere Troopies.
Toen wij aankwamen stond er een club van ca. 12 grote Franse campers en een drietal Duitse Land Cruisers met de twee Troopies. Na ons kwam nog een drietal Franse 4x4 auto's. Nederlanders hebben we al in geen dagen meer gezien.
's Avonds hoorden we van een medekampeerder dat Noord-Marokko deze dag was getroffen door overstromingen en dat het slechte weer daar nog enkele dagen zou aanhouden. Voor ons was dat een reden om nog een paar rustdagen in Tata in te lassen.

Tata, 3 Troopies	Een binnenplaats

Tata, wassende vrouwen	Tata, geiten

Op maandag deden we wat boodschappen om de hoek van de camping. Daarna bezochten we een internetcafé. Het heeft ons een uur gekost en uiteindelijk konden we er alleen websites bezoeken. Het was niet mogelijk om beschermde websites te benaderen.
Nadat we terug waren van het winkelen hebben we de auto verplaatst naar een plek met meer ruimte en vooral meer schaduw. De mooie zonnige dag eindigde met veel bewolking en een dreiging van regen. Het werd daardoor niet zo warm als we dachten. Het werd verder een dag met verslag schrijven, apparaten opladen en lezen.
De volgende dag zochten we verder in Tata, in het derde internetcafé konden we tenminste mailen. Ook hier was het internet niet te benaderen voor het uploaden van onze website. Mailen lukte alleen via Hotmail.

Een kort berichtje in ons eigen gastenboek plaatsen, was het enige waarmee we lezers van onze website op de hoogte konden brengen van onze ervaringen.