Zaterdag, 1 oktober 2011
Na onze uitstap naar de drie Treffens in Duitsland en België waren we eigenlijk van plan geweest door te rijden naar Zuid-Spanje en dan over te steken naar Marokko. Maar we konden nog niet naar Marokko, omdat we nog geen tweede reservewiel konden meenemen op een goede achterbumper. We hadden eeen bumper besteld in Duitsland, maar de fabrikant liet steeds weer afweten en de Duitse leverancier beloofde iedere keer dat de bumper was verstuurd. Die verhalen klopten niet.

We hebben eindelijk een goede achterbumper gevonden. De Franse leverancier was www.freewayslattitude.com (www.sv4x4.com) in Venissieux.
De naam van de Franse leverancier kregen we van Twiga TravelCar Service. Op het internet vonden we de gezochte Franse achterbumper (pare choc arrière). Diezelfde dag om vier uur mailden we in het Frans naar Lyon. De volgende ochtend kregen we in het Engels keurig antwoord, met de wedervraag of we een bumper met enkele of dubbele wieldrager wilden hebben (de verkoper en de eigenaar van het bedrijf, Sebastien, spraken beiden goed Engels). De mogelijkheid van een dubbele wieldrager hadden we eigenlijk al opgegeven, omdat de meeste merken daar een flinke prijs extra voor vragen. In ons geval kostte de tweede wieldrager slechts €100,- extra. Dus de keuze was snel gemaakt. We wilden ook nog weten of het mogelijk was om de bumper binnen een week in Lyon op onze GeoCruiser te laten monteren. Dat kon, op de eerstvolgende maandag om 12.00 uur konden we onze auto verder in Lyon laten optuigen.

De auto was op de vertrekdag nog niet helemaal klaar, dus pakten we verder in. De twee reservewielen, die op de nieuwe achterbumper moesten komen, hebben we achterin op de camperkasten gelegd en vastgemaakt. Om twaalf uur reden we van huis weg. Ons eerste hotel was in Nancy in Noord-Frankrijk.

In het hotel in Nancy hebben we heerlijk gegeten en redelijk geslapen. De volgende ochtend aten we er een stevig ontbijt en we reden verder naar het zuiden. Onderweg hadden we wat last van laaghangende bewolking, maar het weer klaarde snel op en het werd weer een prachtige dag.
Onderweg hebben we nog een uitstapje gemaakt door de Bourgogne streek en de uitlopers van de Morvan. In het stadje Autun hebben we een rondwandeling gemaakt. Vooral de route terug naar de "Autoroute du Sud" was heel mooi. Langs dergelijke smalle wegen zie je een heel ander Frankrijk dan langs de snelwegen, maar je kunt dan niet goed opschieten.

Autun, winkelstraat	Lyon, TGV

Het hotel in Lyon lag in het centrum en bleek geen eigen parkeerterrein te hebben. Wel wisten ze een parkeergarage in de buurt, waar we de auto konden stallen. Onze auto is met de koffer op het dak te hoog voor een parkeergarage. Dus voor we konden inchecken moesten we een parkeerplek langs de overvolle straten zien te vinden. Uiteindelijk via veel eenrichtingstraatjes wisten we een parkeerplek te vinden. Het was slechts drie minuten lopen naar het hotel.
De hotelkamer was erg klein, had schuine plafonds en lag pal aan het spoor bij een heel groot station. Het hotel had geen restaurant, maar op een paar minuten lopen van het hotel vonden we een restaurant waar we prima konden eten. Er was veel bediening, de bediening was onhebbelijk en de prijzen waren stevig, maar het eten smaakte goed.

Maandag, 3 oktober 2011
Na gebruik te hebben gemaakt van het ontbijtbuffet zijn we bijtijds naar Vénissieux gereden, 15 km verderop.
We waren ruim op tijd bij het "atelier" van Freeways Lattitude (SV4x4) en dit bezoek vroeg veel geduld van ons, maar we waren op vakantie dus we namen de tijd die nodig was. Nettie heeft buiten in de schaduw zitten lezen en ze kwam af en toe eens kijken hoe de montage vorderde.

's Avonds om half negen reden we de poort uit bij Freeways Lattitude. De nieuwe achterbumper met de twee reservewieldragers en een klem met daarin onze Hi-Lift jack geklemd zaten achter op GeoCruiser gemonteerd.
We waren klaar voor een rit naar Marokko.

GeoCruiser in Lyon met oude bumper

GeoCruiser met nieuwe bumper

Omdat we eerder niet bij de campinggids konden komen, moesten we op dat ogenblik nog op zoek gaan naar een camping in de buurt. In St. Maurice L'exil vonden we een familiecamping. We kwamen er om half tien aangereden en de slagboom en de receptie waren al lang gesloten. Een Portugese gast wist de eigenaresse over te halen voor ons de slagboom open te doen en ons een kampeerplek aan te wijzen.

Dinsdag, 4 oktober 2011
We wilden niet op deze camping blijven, want we wilden naar de Pyreneeën in de buurt van Perpignan, dus aan de kant van de Middellandse Zee. Na ruim 465 km rijden, kwamen we uit in Néfiach aan de voet van de Pyreneeën. Van daar uit wilden we doorrijden naar Andorra.
In Néfiach zijn we een paar dagen blijven staan om even wat tot rust te komen. We vonden er een plekje met heel veel schaduw. Want het weer was er de laatste dagen alleen maar op vooruit gegaan. De temperaturen overdag kwamen boven de 30° C. uit.

Vrijdag, 7 oktober 2011
We hebben een paar luie dagen gehad en we zijn lekker uitgerust. Bij het uitchecken op de camping vertelde men dat in Andorra boven de 1600 meter sneeuw lag. Dat heeft ons niet weerhouden vanaf de camping in de richting van Andorra te rijden. We waren er zo dichtbij, dan ga je gewoon als je winterbanden en sneeuwkettingen bij je hebt.

Het werd een prachtige rit en we hebben geen sneeuw gezien. Deze rit zijn we over een pas van ongeveer 2300 meter gereden en alles was sneeuwvrij. Aan de grens hebben we geen problemen ondervonden, we hebben wel verhalen gehoord van mensen, die Andorra mijden, omdat de hele auto binnenste buiten zou worden gehaald. Wij hebben daar niets van gemerkt. Net over de grens hebben we volgetankt in een gigantisch tankstation die net als een garage helemaal af te sluiten is tegen weer en wind. Vreemd was dat je er cash moest afrekenen; een ATM (flappentapper) stond naast degene die met je afrekende.

Andorra, benzinestation	Encamp, picknickplaats

In de afdaling naar de stad Encamp hebben we op een picknickplaats onze lunch gegeten; gras schijnt daar niet te groeien, dus had men er maar een gezellig kunst-grastapijtje neergelegd.

In de hoofdstad Andorra la Vella was ons navigatieapparaat (we noemen haar Annie) de weg kwijt, waarschijnlijk was ze er nog nooit geweest. Intussen kregen we wel een goede indruk van deze stad. Er staan veel moderne bouwwerken en het land is beslist niet arm te noemen. Rijdend op de kaart en de borden hebben we Andorra aan de zuidkant verlaten. In Spanje zijn we daarna weer noordwaarts gereden en via de stad Sort zijn we in Esterri d'Aneu terecht gekomen. We waren er net op tijd om er op een camping in te checken.

Andorra, moderne gebouwen	Andorra, mooie brug

Op zaterdag zijn we westwaarts gereden en we hebben een fantastisch mooie rit gemaakt naar het stadje Vielha. Tijdens deze rit hebben we een beetje regen gehad en verder reden we veel in de zon. Boven de 1500 meter lag er sneeuw. De hoogste pas lag hier ook op ongeveer 2300 meter.

Pyreneeën	Pyreneeën

Pyreneeën, sneeuw	Pyreneeën, sneeuw

Pyreneeën	Pyreneeën

Het oorspronkelijke plan was om verder langs de westkant van Spanje naar het zuiden te rijden, maar de sneeuw in de bergen heeft ons aan het denken gezet. Wij zijn tenslotte liefhebbers van warm weer en we wilden mogelijke kou op de centrale Spaanse hoogvlakte vermijden. Vanaf Vielha reden we daarom naar het zuidoosten en bij Tarragona bereikten we de Middellandse Zee.
In L'Ametlla de Mar vonden we een aardige camping. Enkele honderden meters verderop lag er een klein verlaten strandje in de rotsachtige kust, daar zijn we even heen gewandeld. Het was warm weer en er stond af en toe een erg harde wind. Het stof op de camping waaide alle kanten op. De volgende ochtend moesten we de autoruiten met de bezem schoon vegen om er weer goed doorheen te kunnen kijken.
Vanaf Tarragona reden we grote stukken over tolwegen en omdat het weekend was konden we goed opschieten. Op zondag hebben we voor ons doen een flink stuk gereden. Maar na 620 km vonden we het genoeg, in Almeria vonden we een prachtige camping aan het strand, onder een aquaduct.

Strand bij L'Ametlla de Mar	Camping bij Almeria

De rit door Spanje gaf geen bijzonder landschap te zien; alles was verdord. In Zuid-Spanje zagen we echter gigantische vlaktes vol gebouwd met plastic kassen. Het was daardoor geen aantrekkelijk landschap om er doorheen te rijden.

Veel plastic kassen	Witte stad

Vlakbij Algeciras vonden we een camping, ditmaal geen camping uit de ACSI-gids maar een camping die onderweg op borden stond aangekondigd. Voor een ACSI-camping moesten we te ver doorrijden. Daarom namen we een beduidend hoger staangeld voor lief.

We waren allebei moe, daarom zijn we twee dagen blijven staan. Het werd trouwens tijd om wat klusjes te doen, de was te doen en dit verhaal bij te werken. Onderweg hebben we in een supermarché een foto-cardreader kunnen kopen, dus we kunnen nu foto's bij ons verslag plaatsen.

Op woensdag 12 oktober steken we over naar Marokko, we zijn er klaar voor.