25 juni
In het begin van de rit was het landschap erg saai, maar bij de Bulgaarse grens kwamen we in een bergachtig landschap terecht. Dat is veel leuker auto rijden. De grensovergang gaf weinig problemen, Bulgarije is ten slotte een deel van de Europese Unie. Op deze manier reizen voorkom je corruptieproblemen aan de grens met Bulgarije en Servië. Daar moet je de douaneambtenaren aan beide kanten van de grens geld toe schuiven om verder te mogen. Direct na de grensovergang kochten we voor een aantal Euro"s een autobaanvignet (vignetta). Aan de hand van de brandstofprijzen en de Europese brandstoffenprijslijst konden we een inschatting maken van waarde van de lokale valuta (Leva). We moesten er tanken en bij het tankstation waar wij terecht kwamen stond een ATM, dus konden wij de lokale flappen tappen.

In Griekenland zagen we wel eens een paard of ezel met wagen, maar in Bulgarije zie je die veel vaker. Na de grens merk je aan alles, dat je in een heel ander land bent en in een armer land. Je ziet er ook meer nog dan in de Westelijke Balkanstaten oude personenauto"s en vrachtauto"s uit de communistische periode rondrijden.

Aan het eind van de dag bereikten we de weg naar het Rila klooster. Dit klooster staat ook op de lijst van de Unesco van Werelderfgoed. Volgens de kaart lagen er twee campings in de buurt. De eerste camping konden we niet vinden en de tweede camping lag voorbij het klooster bijna aan het eind van deze lange en doodlopende weg. De camping waar we terecht kwamen ligt aan een bulderende rivier en het geluid is er alles overheersend. Omdat de camping op ca. 1200 m boven zeeniveau ligt, was het er ook koud en de wolkenlucht dreigde met regen. Gelukkig bleef het die nacht vrijwel droog. We maakten voor het eerst sinds weken weer eens gebruik van de standkachel.
Naast een jong Belgisch stel waren wij de enige gasten van de camping. Voor het eerst tijdens deze reis hoefden we niet eens in te schrijven, maar we moesten wel vooraf betalen.

GeoCruiser in de Bulgaarse bergen	Onderweg naar Sofia

Rila gebergte	Rila kloosterkerk

De volgende dag bezochten we het Rila klooster. Het bestaat sinds de tiende eeuw en het ziet er prachtig uit. Helaas mocht je in de kerk, in het klooster en in het museum niet fotograferen.
Maar op de binnenplaats en de buitenkant van de kerk viel nog veel in nullen en enen op de fotochip vast te leggen. Het klooster voelde goed en vredig aan.

Rila kloosterkerk

Rila kloosterkerk

Rila klooster fontein	Rila klooster monnik (zonder camera)

Rila kloosterkerk

Rila klooster

Rila klooster	Rila klooster, brandweer op wacht

Na dit ochtendbezoek reden we verder naar het noorden. We wilden deze dag in de buurt van de Roemeense grens bij Vidin uitkomen. Dat lukte niet helemaal, maar we kwamen een heel eind. Op de kaart stonden een aantal campings, maar die waren van de aardbodem verdwenen.

Bulgarije onderweg

Uiteindelijk vonden we een camping in Dolco Cerovene die ook op de kaart aangegeven was, maar eigenlijk wat verderop lag. Het lag aan een stuwmeertje en er stond een kantineachtige bouwsel met drie hele kleine huisjes (hutjes) en een heel kleine buitentoilet (erg laag hok met betonnen vloer met een driehoekig gat in de vloer als toilet) en en een nog kleiner ander hokje. Langs de weg stond een bord waaruit je kon opmaken dat het terrein ook als camping dienst deed. Vreemd was de reactie van de eigenaar en zijn dochter toen we vroegen of we er mochten kamperen voor een nacht. Ze reageerden of ze zelf nog nooit op het idee waren gekomen om kampeerders te ontvangen. De dochter sprak heel gebrekkig Duits, maar we zijn er uit gekomen en konden in de buurt van de kantine de camper neerzetten. We konden ook een dacha huren, maar de drie dacha's stonden vol rommel.
Kort daarop reed de eigenaar van het terrein weg en kwam een kwartier later terug met een andere dochter. Zij kwam naar ons toe en zij sprak goed Duits. Zij studeerde "Germanistiek". Zij maakte ons duidelijk dat wij als buitenlandse gasten niets hoefden te betalen voor onze overnachting en ze vertelde dat ze voor ons een maaltijd konden bereiden. Dit aanbod hebben wij afgehouden. We hebben wel aangegeven dat we 's avonds voor een biertje en een wijntje zouden aanschuiven.

Om acht uur die zaterdagavond stroomden heel veel bezoekers de kantine binnen en toen wij er om half negen heen gingen bleek er een verjaardagsfeest gaande te zijn. Er werd heel veel Roemeense muziek gedraaid. Het was niet helemaal onze smaak. We dronken er een biertje en Nettie een wijntje. Nu bleek dat de eigenaar opnieuw voor ons was gaan rijden een fles rode wijn had gehaald. Dus we kregen in een keer de hele fles met twee glazen voorgezet.

Nadat we de drankjes hadden soldaat gemaakt zijn we toch nog redelijk op tijd gaan slapen. Het feest ging nog een tijdje door. Nettie heeft daardoor toch enkele uren slaap gemist. Rob sliep op z'n ene goede oor en is direct, ondanks de herrie, in slaap gevallen.

De volgende ochtend waren de eigenaar en de eerste dochter er weer of nog steeds en we hebben hen hartelijk bedankt voor het gastvrije ontvangst en we hebben afscheid genomen.

Dolco Cerovene, camping

Dolco Cerovene, erg kleine hurktoilet	Dolco Cerovene

Dolco Cerovene, camping en dacha's

27 juni
De weg naar Vidin bracht ons onverwacht over erg slechte wegen, maar dat was wel weer apart omdat we door een heel erg arme streek reden. Op deze manier zagen we ook een ander gezicht van Bulgarije. Het bleek dat deze slechte weg bijna parallel aan een beter weg liep. Het verkeer bestond hier vooral uit karren die getrokken werden door paarden en ezels. Gezien de vele ooievaarsnesten moet dit deel van Bulgarije wel erg vruchtbaar zijn.

Karren

Karren

Ooievaars

Ooievaars

Overstekende koeien

Even voorbij Vidin was de grensovergang met Roemenië. Zoals bij meer grenzen is er na de ene grenspost een niemandsland en dan pas de grensovergang naar het volgende land. Bulgarije uitgaan was geen probleem en na het passeren van een lange rij wachtende vrachtauto's reden we de eerste grens over. Men wil wel vaak even zien wat voor een auto we hebben, maar we hebben geen enkele keer de auto hoeven uitpakken. Na de grensdoorgang sloten we weer aan bij de volgende rij wachtende auto's.

We gingen bijna als laatste aan boord. Gelukkig konden we direct met deze ferry mee. Er was die dag maar één ferry in bedrijf, dat hield in dat we anders een halve dag later zouden oversteken. We hadden dus geluk.

We moesten nog wel even de Donau oversteken. Deze rivier is in dit gebied heel erg breed. Gezien de gigantische hoeveelheden neerslag in de voorgaande weken, die in het hele stroomgebied van de Donau was gevallen, was de rivier op sommige plaatsen buiten z'n oevers getreden.

Voor de overtocht op een ferryboot moesten we € 29,- voor de auto betalen en € 3,- per persoon. De overtocht zelf duurde ongeveer anderhalf uur en met alle afhandelingen waren we hier bijna een dagdeel mee kwijt.
Aan de Roemeense grens moesten we opnieuw een "Vignetta" kopen, deze werd direct op kenteken geregistreerd en we moesten administratiekosten aan de grens betalen.

Donau ferry	Donau ferry, Bulgarije uit

Donau ferry	Calafat, Roemenië in

Donau hoog water	Donau ferry, weinig vaart

Donau ferry, Roemenië in	Paard en wagen

Bij het binnenrijden van de stad Calafat in Roemenië bleek hoe groot de invloed van deze grensrivier is op het leven in de beide aangrenzende landen. De verschillen zijn enorm. Alles in Roemenie komt veel vriendelijker en verzorgder over. Wegens de veranderde reisplannen hadden we geen goede wegenkaarten meegenomen; we hadden alleen een toeristenkaart van Roemenie van de vakantiebeurs meegenomen. Op die kaarten stonden geen campings. Dus moesten we een betere wegenkaart kopen. Maar eerst moesten we Roemeense Lei's pinnen.
In Craiova hebben we na lang zoeken en vragen stellen een bank gevonden met een Roemeense flappentapper. Toen pas konden we een gedetailleerde wegenkaart kopen, maar daar stonden nog steeds geen campings op. Maar met deze kaart en met de niet helemaal betrouwbare informatie van de Garmin Nüvi, konden we weer vooruit.
In een van de volgende benzinestations vonden we een wegenatlas van Roemenie waar wel campings in stonden aangegeven. Echter volgens dit kaartenboek waren de enige camping alleen aan de kust van de Zwarte Zee te vinden. Dus we hadden goede kaarten, maar het land had nauwelijks campings. We zijn op de bonnefooi verder gegaan naar het noorden van Roemenië.

Uiteindelijk werd het avond en we hebben geen camping gevonden. In de stad Ramnicu Valcea vonden we een hotel. We konden de auto op een afgesloten binnenplaats parkeren.
Heerlijk na enkele dagen zonder douche was het een verademing weer eens te kunnen douchen en lekker in een relatief luxe omgeving te kunnen vertoeven. De kosten van het hotel vielen erg mee en we maakten het luxe verblijf compleet met een diner in het bijhorende restaurant. Nettie at gebakken forel met salade en Rob at een gebakken zalmfilet met salade. Met een goed gevulde maag zijn we tijdig gaan slapen.

Roemenen in een bakkie	Waarover spraken zij?

28 juni
De volgende morgen aten we in het hotel ontbijt dat tot 200 Lei in de prijs zat inbegrepen. Het ontbijt was geen buffet en we hebben het eenvoudig gehouden. Natuurlijk gebruikten wij boven het hotelbudget, de meerkosten werden op de rekening bijgeschreven. Want zonder twee koppen koffie kunnen we ten slotte niet goed auto rijden in landen waar men een heel andere verkeersmentaliteit heeft.
Die ochtend vlak na het verlaten van Ramnicu Valcea reden we langs een camping; wat een pech was dat (of misschien niet).

Onze tocht naar het noorden zetten we voort door een prachtige streek; we kwamen door de Zuidelijke Karpaten. Opnieuw hebben we ons laten leiden door de Unesco werelderfgoedlijst en bezochten we de oude stad Sibiu. Het oude ommuurde deel ligt midden in een veel modernere stad en de contrasten zijn groot.

Sibiu

Sibiu

Sibiu

Sibiu

Sibiu

Sibiu

Sibiu, een beetje Nederlands

Roemenië onderweg

Roemenië onderweg

Roemenië onderweg	Transsylvanië

Later die dag reden we Transsylvanië in. Transsylvanië is bekend van de verhalen van Dracula en Frankenstein en die verhalen spelen zich af in een streek met veel bergen en diepe dalen en vooral diepe en donkere wouden en erg arme dorpjes. Dat laatste klopte, maar Transsylvanië kenmerkt zicht vooral door een landschap dat lijkt op Ierland en Wales, dus met veel met gras begroeide rollende heuvels. Het is een vriendelijke streek.

Verder kwamen we onderweg weer geen campings tegen en we konden de Hongaarse grens niet meer tijdig halen. In een voorstadje van Cluj Napoca vonden we weer een hotel, dit was een vier sterren hotel, met de bijhorende vier sterren prijs. Maar we waren moe en we hebben een kamer met ontbijt genomen. Die avond aten we het resterende brood op dat we nog in de auto hadden liggen. We blijven tenslotte echte kampeerders, ook in een vier sterren hotel.
Van onze ervaringen in het vorige hotel hadden we geleerd; we hadden een kamer met twee aparte bedden genomen. Hier hadden we ieder een eigen dekbed en gelukkig waren de bedden ook een stukje langer. In beide hotels heeft Rob niet bijster goed geslapen, hij slaapt beter in de camper.

's Avonds hebben we een herhaling kunnen zien van de achtste finale van het wereldkampioenschap in Zuid-Afrika. Nederland won in deze wedstrijd met 2-1 van Slowakije. Hoe moest dat nou, als we een paar dagen later door Slowakije rijden?

Cluy Napoca, hotel

29 juni
We zaten ongeveer 120 km van Hongarije, dus we gingen weer grenzen over. Na een Engels ontbijt met twee lekkere bakken koffie reden we naar Hongarije. Onderweg kwamen we al weer snel langs een camping, ook deze camping stond niet op de wegenatlas.
Als voorbeeld van het onvoorzichtige rijgedrag zagen we onderweg in een haarspeldbocht een vrachtwagen op z'n kant liggen. Dat maakte het verkeer ineens een heel stuk rustiger.

Transsylvanië

Transsylvanië

Transsylvanië

Transsylvanië

Oradea

Op de Roemeens - Hongaarse grens viel er weinig te beleven. Alleen moet je er voor zorgen dat je een E-Vignetta koopt en laat registreren direct nadat je de grens bent gepasseerd. Hierbij wordt je autokenteken in de computer gezet en weet men dat je betaald hebt. Je plakt hierbij geen vignet op de autoruit. Videocamera's onderweg controleren je bewegingen in het land.

Sapjes controleren en aanvullen

Ondanks dat er geen natuurlijke grenzen zijn tussen Roemenië en Hongarije zijn de verschillen in de landschappen erg groot en de dorpen zien er nog verzorgder uit. Overal zie je netjes gemaaide grasveldjes.
Oost-Hongarije is erg vlak en de zware regenval in voorgaande weken had ervoor gezorgd dat veel land nog onder water stond. Pas uitgezaaid en gepootte planten stonden in het water. Dat zal heel wat oogsten hebben doen mislukken.

We zouden deze dag niet te ver rijden; we waren toe aan een rustdag. Sinds het vertrek uit Delphi hadden we geen rustdag meer gehad. De eerste camping die we vonden was gesloten. Dat was pech hebben. We moesten ons echt weer even opladen om door te zoeken. De tweede camping vonden we ook niet zo maar, maar na veel rondvragen kwamen we uiteindelijk in Tiszaujvaros op een pas aangelegde camping aan.
De enige schaduw op die camping werd door een grote oude boom gegeven. De plek er onder was nog vrij. Dus dat werd onze plek. De voorzieningen waren er redelijk. Extra bij de kampeerprijs was inbegrepen de toegang tot het bijhorende zwembad en het thermenbad.

Hongarije	Tiszaujvaros, motel

Tiszaujvaros, camping

Oude legervoertuigen uit Polen

Twee Schotten die in naastgelegen motel logeerden maakten om beurten even een praatje met ons. De eerste Schot was onder de indruk van onze LandCruiser. Hijzelf heeft in Schotland een Landrover Discovery. Beide Schotten werken in Hongarije als consultants voor Black Berry. Ze waren niet zo blij met de jobs; ze waren te lang van huis.
Ze hebben ons ook het advies gegeven een keer op vakantie te gaan naar Schotland. We moeten dan wel chocola meenemen om Nessie te kunnen lokken. We moeten dan zelf een paar glazen whisky drinken anders laat Nessie zich niet zien. Die nacht sliepen we weer als vanouds lekker in de camper. Alleen Rob werd erg geplaagd door heel veel muggen, die zich in de camper hadden verzameld. 's Nacht werd hij wakker van de jeuk aan beide handen. Ondanks twee keer insmeren met antimuggengel hebben ze hem redelijk lek geprikt. De muggen hebben de nacht niet overleefd; wij wel.

30 juni
Rustdag; we hebben het er van genomen. Rob heeft even wat boodschappen gedaan bij de Spar een paar honderd meter verderop. Nettie heeft nog een laatste wasje gedaan. De dag hebben we verder met luieren en verslag schrijven doorgebracht. Wij hebben geen zwembad of thermenbad genomen.
Na de verschillende Slavische landen, waar de taal voor ons al vrij onverstaanbaar was, kwam het Hongaars voor ons totaal onbegrijpelijk over. De meeste Slavische landen verstaan ze nog het "dobri den", maar in Hongarije niet. De meeste Slavische landen hebben een systeem van autobaanvignetten, die je op de voorruit plakt, maar Hongarije heeft een ander systeem. Hongarije springt er in vele opzichten uit.

Deze avond hebben we met verwondering naar verschillende onweersbuien gekeken. De eerste was erg klein en er kwamen toch bliksem en donder uit voort en het regende er verderop. De tweede onweersbui bereikte ons ook niet, maar het was een waar spektakel, want er waren af en toe opwaartse bliksems te zien. Deze ontstaan uit de aarde en splitsen zich meerdere malen naar de onweerswolken er boven. Het lijkt dan op een omgekeerd wortelsysteem van een boom.

Onweer, klein	Onweer, groter

1 juli
De rit ging verder, we wilden proberen in een keer door Slowakije heen te rijden en in Tsjechië uit te komen. Zoals wel vaker hebben we ons verkeken op de afstanden en de tijd die we weer nodig hadden met het boodschappen doen en het oponthoud bij de grensovergang.
In Slowakije reden we tussen de Hoge en de Lage Tatra bergen heen. De centrale oost-west vallei van Slowakije is nog niet helemaal voorzien van snelwegen, dat valt best tegen.

Slowakije, erg veel reclameborden

Slowakije, onderweg

Slowakije, onderweg

Lage Tatra	Hoge Tatra

Slowakije, onderweg	Veel borden

We bereikten de West-Slowaakse stad Zilina. De zoektocht naar een camping (auto kamp) was weer begonnen. Gelukkig vonden we snel borden naar een camping.
Op de camping wilde men alleen cash geld ontvangen en men vertelde ons waar we geld konden pinnen. Omdat we niet van plan waren om in Slowakije te blijven, hadden we geen lokale valuta gekocht. In Varin een klein dorpje verderop vonden we na veel moeite en navragen een flappentapper.
Oeps, er kwamen Euro's uit de pinautomaat. We hadden ons niet goed ingelezen in de informatie over Slowakije. Vervelend was dat we juist op zoek naar een pinautomaat tegen een betonnen paal aanreden. De bumper achter is nu redelijk ontzet. Zuur is dit, vooral omdat we al genoeg Euro's op zak hadden. Je rijdt vele duizenden kilometers in landen waar je anders nooit komt en waar de meest krankzinnige capriolen worden uitgehaald in het verkeer en je houdt alles heel en nu met achteruit rijden zet je de auto tegen een betonnen paal. Gelukkig was er geen andere schade.

De camping was mooi en ruim opgezet en maakte deel uit van een natuurpark.
's Avonds hebben we voor het eerst de grill aangestoken, die we in Bad Kissingen hadden aangeschaft. De meegebrachte aanmaakhoutjes hebben we voor de helft opgemaakt.
We hebben alle twee voor het eerst in ons leven vuurvliegjes gezien. Het is een prachtig wonder van de natuur.

Varin, camping	Ons eigen kampvuur

2 juli

Tsjechië lag nu binnen bereik. Tussen Slowakije en Tsjechië is er geen grenscontrole meer, maar we moesten wel direct weer een vignet kopen om in Tsjechië op de doorgaande wegen te mogen rijden. Bij een benzinestation lukte dat. In Tsjechië en waarschijnlijk ook in andere vignetten-landen, moeten de verlopen vignetten van de voorruit verwijderd worden.

Langs een doorgaande weg in het oosten van Tsjechië zochten we een plekje om even te kunnen pauzeren. we schoten daarvoor even een zijweg in. Tot onze verbazing hadden we de auto geparkeerd naast een veld van zeker enkele hectares vol met heeele grote klaprozen.

Tsjechië, onderweg

Veld met heeele grote klaprozen

Hoe mee je naar het Westen rijdt des te minder exotisch de dorpen en steden er uit zien. We zijn steeds minder gaan fotograferen onderweg. De natuur in Slowakije en Tsjechië is erg mooi.
We zijn via de Slowaakse stad Trencin Tsjechië in gereden. De snelweg in dat deel van Tsjechië bestaat uit slecht aaneensluitende betonplaten. Dat gaf enige uren veel herrie tijdens het rijden.

In de stad Tabor zijn we Tsjechische Koruna's gaan pinnen.
Even oostelijk van deze stad waren we al langs een camping gereden. We hoefden deze keer dus niet te zoeken. We hadden voor deze dag weer genoeg gereden en we zijn naar deze camping teruggereden. De camping zag er wel aardig uit en werd vooral bezocht door Tsjechen die er kwamen vissen. De camping ligt aan een meertje en men kampeert er achter een rij dacha's, die pal aan het water staan. Het is een smalle strook gras en dan loopt er een pad langs.
Aan de andere kant van het pad ligt een bos met daarvoor nog een strookje hoog gras. Het pad is een paar honderd meter lang en iedere paar meter is er een paadje door het hoge gras het bos in. Iedere Tsjech, jong en oud, man en vrouw, gaat voor het plegen van een plasje het bos in. En het liefst nog trekt men op het pad al de broek los. Terwijl de toiletgebouwen vaak niet veel verder liggen.
De nationale volkssport wildplassen is hier wel erg duidelijk waarneembaar. Dit fenomeen hebben we in alle landen gezien, die vroeger achter het ijzeren gordijn lagen, maar nergens was het zo opvallend als hier.

Knizecí Rybnik, camping

3 juli
Douchen gaat op deze camping op munten van 20 Koruna's. Alleen wisten we niet hoeveel minuten je water daarvoor zou krijgen. Zoals zoveel in deze landen, ook in het verkeer, men waarschuwt niet of men informeert niet; je komt er vanzelf achter. Dus daar sta je dan half ingezeept en er komt geen water meer. Dan pak je je spullen, je doet de handdoek om je lijf en hobbelt naar een wastafel en je maakt het werk af waarmee je bezig was. Want we hadden ieder één munt en we waren gelijktijdig gaan douchen, dus we konden elkaar niet helpen.

In Tabor deden we nog boodschappen bij een vestiging van de Tesco, voor we verder reden. We kochten er een paar flessen Becherovka en bij de apotheek iets om de darmen tot rust te brengen.
Duitsland lag binnen ons bereik. Onze route leidde langs Slot Orlik aan de Vltava (Moldau). Daar zijn we even gestopt en we hebben het kasteel aan de buitenkant nog eens bekeken. In 1995 waren we er al eens met de kinderen geweest, met een oude Tsjech als gids. We hebben er nu digitale foto"s gemaakt en we zijn weer verder gereden.

Slot Orlik, Vltava	Slot Orlik

Slot Orlik

De dagelijkse afstanden zijn een steeds grotere opgave. Maar de beloning zou een paar dagen later volgen. Dat was een verblijf van enkele dagen op camping Nommerlayen in Luxemburg.

Tsjechië, onderweg

Tsjechië, onderweg

De reis ging voorspoedig, maar het zoeken naar een camping gaf problemen. De eerste camping was vol. Deze camping hebben we via de ACSI-gids gevonden. Een volgende camping uit dezelfde campinggids lag meer dan 125 km verderop. Die extra rit konden we beiden niet meer opbrengen. Maar we hadden een goede wegenatlas van Duitsland en we vonden 10 km verderop in Bodenwörn drie campings. We kozen de tweede uit als ons doel. Deze camping was ook al bijna vol en we kwamen in de pauze van de WK voetbalwedstrijd Duitsland - Argentinië binnenrijden. We werden netjes geholpen en we kregen een plekje toegewezen.
Driekwartier later stond Duitsland op z'n kop; het werd 4-0 voor Duitsland.
De camping lag weer aan een meertje en we waren moe en snel tevreden.

Bodenwörn, camping

4 juli
We moesten deze dag flink doortrappen. We wilden in één keer doorrijden naar Nommern in Luxemburg. Bijna de hele weg konden we de snelwegen aanhouden. Het is wel saai rijden, maar Duitsland hadden we al wat vaker gezien. Aan het eind van de dag waren we op de plaats van bestemming.

Luxemburg, onderweg

In 2009 zijn we al twee keer eerder voor een paar dagen in Nommern, Luxemburg geweest. Het is er goed toeven en je bent na een halve dag rijden weer thuis inNederland.
Op Camping Nommerlayen vonden we weer een plekje met een mooi uitzicht. We konden uitrusten van al die dagen autorijden van de laatste weken. Het weer was nog steeds goed en de temperaturen waren een stukje lager en daardoor aangenamer in vergelijking met de voorgaande weken.
Na het vallen van de duisternis hebben we opnieuw kunnen genieten van vuurvliegjes. In ongeveer zestig jaren hebben we ze nooit eerder gezien en dan zien we ze in één week tijd, in twee verschillende landen, twee keer.
Luieren was deze laatste dagen van de vakantie ons devies.

Camping Nommerlayen

Opvouwbaar kampvuur

5 juli

We moesten boodschappen doen, dus maakten we de achtertent los van de auto en reden we de auto van de keggen af. De boodschappen deden we in Larochette. Deze vakantie hebben we onszelf regelmatig getrakteerd op ijskoffie. "s Avonds hebben we in het restaurant het dagmenu gegeten met o.a. "Schweinelende", saladebar, friet en ijs toe. Zo zijn we deze vakantie iedere week wel een keer uit eten geweest. Opnieuw hebben we de vuurvliegjes gezien en Rob heeft ze proberen vast te leggen met de videocamera.

Deze reis ging door 16 landen en we hebben in zes weken 7.300 km afgelegd. Het was een mooie vakantie en we hebben veel gezien. We hebben ook weer veel geleerd. De camper moet hier en daar nog aangepast worden.
We wilen onderweg meer en beter contact met plaatselijke bevolking hebben, dus zullen we vaker een dag rust moeten nemen. We kunnen dan meer en beter diepgang aan onze reizen geven.
De GeoCruiser heeft het geweldig gedaan en we zijn er zeker van dat we er nog vele jaren en vele duizenden kilometers van gaan genieten.