Vanuit Alice Springs naar Uluru is het ongeveer 450 km. In Erldunda dronken we koffie, tankten we brandstof en sloegen we de Lasseter Highway in, naar het westen. Net als twee jaar terug stopten we bij Mount Ebernezer Roadhouse. Verderop stopten we bij het uitkijkpunt met zicht op Mount Conner. We klommen in de buurt tegen een zandheuvel op, vandaar hadden we beter zicht op de hele omgeving en we zagen ook droog gevallen zoutmeren. Bij Curtin Springs Roadhouse zagen we een viertal splinternieuwe Mitsubishi Tritons, ze namen waarschijnlijk deel aan een rally. We zagen in die omgeving ook vijf Audi Q7, die ook aan die rally meededen. Nieuwe automodellen krijgen hier in de Outback vaak hun laatste "shake down".

Uiteindelijk kwamen we aan het eind van de middag aan in Yulara. Na een kampeerplek te hebben besproken zijn we het "Uluru en Kata Tjuta National Park" ingegaan. Wij waren er vroeg bij en hadden de keuze uit allerlei goede plekken om de zonsondergang te aanschouwen. Terwijl Nettie een eenvoudige maaltijd bereidde, liepen de parkeerplaatsen vol. We hebben de zonsondergang weer gezien en het was opnieuw heel indrukwekkend. We zijn tot vlak voor sluitingstijd van het park gebleven.

De volgende dag waren we alweer om 5 uur op, om half 7 wilden we de zonsopkomst van Uluru zien. Omdat we er bijtijds bij wilden zijn, moesten we in het donker naar de plek rijden waar je het beste de zonsopkomst kon zien. We bereikten zonder aanrijdingen deze plek. Daar waren vele automobilisten en busladingen toeristen al aanwezig, maar door de afstand tot Uluru was er plaats genoeg voor iedereen. De zon op zien komen is niet zo spectaculair als de zon onder zien gaan.

Na deze happening reden we een klein stukje terug naar de Mutitjula Walk parkeerplaats. Daar parkeerden we de camper en deden onze rugzakjes om en begonnen aan de wandeling om Uluru heen. Dit deden we tegen de klok in. Deze wandeling is 9,4 km lang en omdat we op veel plekken stopten om te fotograferen, te voelen, te genieten kwamen we pas om half 11 weer bij het vertrekpunt en de camper aan. Het begon eigenlijk op dat tijdstip pas heet te worden. Dus we hadden het uitstekend gepland.

Uluru = Ayers Rock
Kata Tjuta = de Olga's

Northern Territory

Mount Conner	Bij Mount Conner

Bij Mount Conner, zoutmeer	Bij Mount Conner, Lasseter Highway

Curtin Springs Roadhouse	Curtin Springs Roadhouse

Zonsondergang trekt veel bezoekers	Zonsondergang fotograferen

Zonsondergang Uluru 1	Zonsondergang Uluru 2

Zonsondergang Uluru 3	Zonsondergang Uluru 4

Busladingen toeristen	Vroeg in de ochtend

Zonsopkomst 1	Zonsopkomst 2

Zonsopkomst 3	Zonsopkomst 4

Mutitjula Walk	Uluru, rotstekeningen

Uluru, gloeiende rotsen ??	Uluru, rotstekeningen

Uluru	Mutitjula Waterhole

Uluru	Uluru

Uluru	Uluru

Uluru	Uluru

Uluru	Uluru

Uluru	Uluru

Uluru	Kata Tjuta, in de verte

Uluru	Uluru, rotstekeningen

Uluru	Uluru

Uluru	Uluru, onderaan de klim

Onder aan de klim waren veel mensen die aan de beklimming van Uluru begonnen. Dit ondanks het nadrukkelijke verzoek van "the Anangu People" om dit niet te doen en zodoend hun heilige grond niet te verstoren.
In geval van slecht weer (te hoge temperatuur, harde wind, e.d.) wordt de klim afgesloten. Enkele malen per jaar waaien er mensen van de rots af, het is dus niet ongevaarlijk om de rots te beklimmen.
Na de wandeling hebben we een aantal uren doorgebracht in het bezoekerscentrum van het National Park. Er werden een aantal films getoond over het leven van "the Anangu People" met en rond Uluru. De films waren zeer informatief en wij brachten het heetst van de dag in koelte door.
Halverwege de middag reden we terug naar Yulara, naar de camping. We hebben genoten van alles wat er om ons heen gebeurde en van de rust. De volgende dag zouden we weer een stuk gaan rijden.

Uluru, de klim	Uluru, de klim

Uluru	Uluru

De dagen vlogen om. Na Uluru reden we de Lasseter Highway terug naar Stuart Highway om onze tocht naar het zuiden te vervolgen.

In de loop van de weken dat we in Australië waren hadden we vier cd's met didgeridoo-muziek aangeschaft. En omdat er in de outback vrijwel geen radiostations kunnen worden ontvangen, draaiden we in de camper onderweg continue deze vier cd's. Dat ging dus een keer vervelen en in Kulgera kochten we een verzamel-cd met oude hits, dat was een hele verademing.
In de huurinformatie van de camper hadden we gelezen dat de camper zou zijn uitgerust met een radiocassetterecorder. Dat klopte niet, terwijl we van huis vijf cassettes vol eigen muziek hadden meegenomen. Daar hadden we dus niets aan.

We overnachtten in Marla, bij de Road House. We maakten kennis met een Australisch echtpaar. De vrouw was Nederlandse en ze is ruim twintig jaar terug met een Australische man getrouwd. We hebben hele gezellige uurtjes met ze doorgemaakt eerst in Marla en ook later in Coober Pedy. Intussen zijn we de staat South-Australia binnengereden.
Nog een dag later zijn we van de Stuart Highway afgegaan voor een bezoek aan Coober Pedy. Dit stadje is het belangrijkste opaalcentrum van de wereld. Hier zijn talloze privé opaalmijnen (vaak alleen maar gaten in de grond). De mooiste en grootste opalen op de wereld komen uit Coober Pedy. Er zijn veel gaten en gangen in Coober Pedy overgebleven na het zoeken naar opaal. Omdat het een erg hete en droge streek is in Australië heeft men de mijnen omgebouwd tot aangename onderkomens. De meeste huizen, winkels, hotels en ook kerken en bioscopen zijn allemaal onder de grond te vinden. Helaas was de camping bovengronds. Voor een deel waren de kampeerplaatsen wel overdekt.

Kulgera Roadhouse	Kulgera Roadhouse

South Australia

We naderen Coober Pedy	Coober Pedy

Coober Pedy, hoofdstraat	Coober Pedy

Coober Pedy	Ondergrondse winkels

Opaalmijn-machines	Opaalmijn-machines

Opaaladers	Opaaladers

Horizontale mijngangen	Verticale mijngangen

Ondergrondse woonkamer	Ondergrondse slaapkamer

Zoutmeer	Landschap ten noorden van Port Augusta

Over Port Augusta valt weinig te melden, we zagen hier aan het einde van de Stuart Highway de Zuidelijke Oceaan, zoals men dit hier noemt.

Tussen stadjes Quorn en Hawker beklommen we een berg met grotten, waarin Aborignal art te vinden is. Dit zijn de Yourambulla Caves. We hadden ons verkeken op de afstand omhoog en de duur van de klim, we hadden geen drinkwater meegenomen. Het was echter zeker de moeite waard om de klim te maken.

Wij waren nu in een prachtig gebied, de "Flinders Ranges". Vooral een bezoek aan Wilpena Pound was de moeite. Om weer tijd te besparen, hebben we ervoor gekozen om er een vlucht overheen te maken. Helaas hadden we de pech dat het gebied al jaren geen regen heeft gehad en alles was er verdord. De harde wind veroorzaakte daar stofstormen met als gevolg een slecht zicht.
We overnachtten bij Rawnsley Park Station. Hier boekten we een vlucht voor de volgende ochtend, want met dit slechte zicht wilden we niet gaan vliegen.
De volgende dag hadden we geluk, de wind was gaan liggen en een dat gold ook voor de meeste stof. Er was dus een redelijk goed zicht voor een rondvlucht. Het was ook heel mooi om Wilpena Pound vanuit de lucht te kunnen zien. Naast zeeziekte, had Rob hier ook last van luchtziekte, maar dat was pas voelbaar in de laatste tien minuten van de vlucht van drie kwartier.
De rest van Flinders Ranges doen we ooit nog eens met een 4WD-auto.

In de verte Emu's	Galah's

Stofstormen	Parkeerplaats bij Yourambulla Caves

Yourambulla Caves, rotstekeningen	Yourambulla Caves, rotstekeningen

Yourambulla Caves	Yourambulla Caves, rotstekeningen

Blue Tongue Skink	Yourambulla Caves, uitzicht

Rawnsley Park, kampeerterrein	Met een Cessna over Wilpena Pound

Wilpena Pound	Wilpena Pound

Wilpena Pound	Wilpena Pound

Wilpena Pound	Wilpena Pound

Wilmington, hoofdstraat	Wilmington, speelgoedmuseum